Brant II

Brant II – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu barwy niewiadomej^[1] dwa wręby, z których na górnym trzy płomienie czerwone.

W klejnocie trzy płomienie czerwone^[2].

Nadany 10 lipca 1512 roku, Oswaldowi, Michałowi i Achacemu Brantom.

Brant.

↑ U Ostrowskiego. Szymański podaje srebrne
↑ Klejnot za: Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2 data= 1897. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, s. 32.

Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 23. ISBN 83-7181-217-5.

Herb Brant II w serwisie Genealogia dynastyczna. genealogia.grocholski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)].
Herb Brant II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna