Brazilian Girls
 Na scenie w Nowym Jorku w klubie Terminal 5 (2007) | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek |
dance awangardowy, downtempo, downbeat, lounge, chanson, muzyka pop, muzyka elektroniczna |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Skład | |
| Sabina Sciubba Didi Gutman Aaron Johnston | |
| Byli członkowie | |
| Jesse Murphy | |
| Strona internetowa | |
Brazilian Girls – nowojorski zespół muzyki lounge oraz dance w wydaniu awangardowym, często downtempo, którego to członkowie, wszyscy zamieszkali w Nowym Jorku, wywodzą się z rozmaitych stron świata, tyle że nikt z Brazylii, a jedyna girl, wokalistka Sabina Sciubba jest pochodzenia niemiecko-włoskiego. W rozmaitych pojedynczych utworach grupa brzmi niczym zespół z gatunków: reggae, bossa nova, tango, chanson, kabaret niemiecki czy rock and roll przetworzony elektronicznie[1][2]. Pozostali członkowie to Argentyńczyk, klawiszowiec Didi Gutman i perkusista Aaron Johnston. Do zespołu należał również gitarzysta basowy Jesse Murphy[1].
Brazilian Girls są bardzo popularni wśród muzyków i artystów oraz na scenie klubowej Nowego Jorku. Wydali trzy albumy studyjne: eponimiczny Brazilian Girls w 2005; drugi, pt. Talk to La Bomb we wrześniu 2006; oraz trzeci, New York City, wydany w sierpniu 2008.
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Sabina Sciubba, pochodzenia niemiecko-włoskiego, urodziła się w Rzymie 23 lutego 1975 a wychowała się w Monachium oraz Nicei. Dzięki temu opanowała języki: włoski, niemiecki, hiszpański, francuski, portugalski oraz angielski, którymi to regularnie włada na albumach Brazilian Girls i na scenie. Wszystkie sześć języków wykorzystała na pierwszej płycie[1]. Przed uformowaniem Brazilian Girls w 2003, Sciubba nagrała dwa albumy jazzowe – You Don't Know What Love Is, przy akompaniamencie pianisty Chrisa Andersona, oraz Meet Me in London – tym razem z gitarzystą Antoniem Forcione.
Muzycy zawiązali się jako zespół wskutek sesji klubowych w nowojorskim klubie Nublu. W klubie tym skomponowali wiele utworów podczas tygodniowych koncertów. 1 lutego 2005 zadebiutowali eponimicznie.
Ich trzeci album, New York City wydano 5 sierpnia 2008. Grali na rozmaitych trasach poprzez październik, po czym zrobili dłuższą przerwę w związku z ciążą Sciubby. Po ogłoszeniu rozwiązania zespołu w 2011, Brazilian Girls powrócili na scenę w Nowym Jorku w kwietniu 2012[3].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy[edytuj | edytuj kod]
- Brazilian Girls (Verve Records, 1 lutego 2005)
- Talk to La Bomb (Verve Records, 12 września 2006)
- New York City (Verve Records, 5 sierpnia 2008)
Single i minialbumy (EP)[edytuj | edytuj kod]
- „Lazy Lover EP” (EP) (wydanie własne, 2004)
- „Don't Stop" (Verve Records, 2005)
- „More Than Pussy – The Remix EP” (Verve Forecast, 2007)
Wideoklipy[edytuj | edytuj kod]
- „Brazilian Girls: Live in NYC” (Verve Records, iTunes, 2005) – sfilmowany w nowojorskim klubie „NuBlu"
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David Jeffries: Allmusic.com: Brazilian Girls. Allmusic.com. [dostęp 2009-07-25].
- ↑ Miller, Winter and Bracken, Kassie: „Sabina Sciubba Discusses Her Music” https://web.archive.org/web/20090423065228/http://video.nytimes.com/video/2006/10/06/arts/music/1194817121030/sabina-sciubba-discusses-her-music.html (ang.) [dostęp]=2009-02-25
- ↑ @braziliangirls. Twitter. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brazilian Girls strona oficjalna w sieci (ang.)
- New York Times: wywiad wideo z Sabiną Sciubba (ang.)
- Rehearsal Space: Brazilian Girls (wideo z monologiem Sabiny Sciubba) (ang.)
- LAist.com 9/23/08 Wywiad prasowy z Sabiną Sciubba. laist.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)]. (ang.)