Britomartis
| bogini | |
 Minos ścigający Britomartis (emalia z Limoges) | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Przydomek |
Diktynna |
| Atrybuty |
psy myśliwskie, strój łowczyni |
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka |
Karme |
Britomartis (gr. Βριτόμαρτις Britómartis, łac. Britomartis – dosł. „słodka dziewczyna”) – w mitologii greckiej boginka kreteńska, córka Zeusa i nimfy Karme.
Według legendy urodziła się w Keno, w wąwozie Samaria[1][2]. Żyła w Gortynie na Krecie, jako jedna z towarzyszek Artemidy spędzała wiele czasu na łowach. Minos, władca Knossos, zapragnął uczynić z niej swoją kochankę. Przez dziewięć miesięcy udało się jej przed nim uciekać; ostatecznie, dla zachowania dziewictwa, rzuciła się do morza ze skały. Wyłowiona przez rybaków otrzymała przydomek Diktynna (gr. Δίκτυννα Díktynna, łac. Dictynna – „dziewczyna w sieci” ). Król zrezygnował ze ścigania jej, gdy znalazła schronienie w świętym gaju Artemidy[3].
Inna wersja mitu wskazuje na Britomartis jako wynalazczynię sieci myśliwskich (mit ajtiologiczny). W sztuce przedstawiano ją podobnie jak Artemidę – z myśliwskimi psami i w stroju łowczyni[4]. Grecy utożsamiali ją później z Artemidą jako osobną jej postać z przydomkiem Britomartis lub umieszczali w orszaku tej bogini. Poza Kretą czczona była na Eginie jako Afaja[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przewodniki Baedeker – Kreta. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2007, s. 37.
- ↑ Por. A.J. Atsma: Britomartis na theoi.com.
- ↑ Mit ten odzwierciedla proces łączenia się dwóch starożytnych kultów na Krecie (Podręczna miniencyklopedia mitologii. Grecy, Rzymianie, Celtowie. Warszawa: RTW, 2001, s. 42).
- ↑ P. Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, dz. cyt., s. 55.
- ↑ Bogowie, demony, herosi. Leksykon, dz. cyt., s. 83.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990. ISBN 83-04-01069-0.
- Bogowie, demony, herosi. Leksykon. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1997. ISBN 83-70-06597-X.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Aaron J. Atsma: Britomartis. theoi.com. [dostęp 2013-08-16]. (ang.).