Brnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brnik
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

dąbrowski

Gmina

Dąbrowa Tarnowska

Liczba ludności (2022)

577[2]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

33-200[3]

Tablice rejestracyjne

KDA

SIMC

0817400

Położenie na mapie gminy Dąbrowa Tarnowska
Mapa konturowa gminy Dąbrowa Tarnowska, na dole znajduje się punkt z opisem „Brnik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Brnik”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Brnik”
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego
Mapa konturowa powiatu dąbrowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Brnik”
Ziemia50°08′19″N 21°00′31″E/50,138611 21,008611[1]

Brnikwieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Dąbrowa Tarnowska[4].

Integralne części wsi Brnik[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0817416 Malarka przysiółek
0817422 Pary przysiółek
0817439 Polany przysiółek
0817445 Wola przysiółek

Wieś w powiecie pilzneńskim w województwie sandomierskim w XVI wieku była własnością kasztelana zawichojskiego Mikołaja Ligęzy[7].

W latach 1954-1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brnik, po jej zniesieniu w gromadzie Dąbrowa Tarnowska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10007
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 87 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  7. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 105.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]