Broń indywidualna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żołnierz Wojska Polskiego uzbrojony w karabinek wz. 96 Beryl stanowiący jego uzbrojenie indywidualne

Broń indywidualna (osobista, ręczna) – broń obsługiwana i noszona przez jedną osobę. W wojsku stanowiąca etatowe wyposażenie pojedynczego żołnierza[1]. Zalicza się do niej:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 38. ISBN 83-86028-01-7.
  • Broń ręczna. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 76.