Brock Lesnar
 |
Ten artykuł należy dopracować |
| |
| Pseudonim |
The Beast Incarnate, The Conqueror, The Next Big Thing |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
191 cm |
| Masa ciała |
120 kg |
| Styl walki | |
| Klub |
Minnesota Martial Arts Academy |
| Zwycięstwa |
5 |
| Przez nokauty |
3 |
| Przez poddania |
2 |
| Przez decyzje |
1 |
| Porażki |
3 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
1 |
Brock Edward Lesnar (ur. 12 lipca 1977 w Webster) – amerykański zapaśnik, wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Jako wrestler był m.in. sześciokrotnym mistrzem World Wrestling Entertainment. Na gruncie sportowym jego największymi osiągnięciami było mistrzostwo National Collegiate Athletic Association w zapasach (2000) oraz mistrzostwo Ultimate Fighting Championship w wadze ciężkiej (2008–2010).
Po 8-letniej przerwie powrócił do WWE RAW 2 kwietnia 2012 roku, podpisał roczny kontrakt z federacją. Na WrestleMania XXX zmierzył się z powracającym Undertakerem, którego sensacyjnie pokonał i stał się pierwszym wrestlerem w historii, który pokonał go na gali WrestleMania. 17 sierpnia 2014 roku na Sumerslam pokonał w walce wieczoru Johna Cenę, zdobywając WWE World Heavyweight Championship. Pas ten stracił na Wrestlemanii 31, podczas walki z Romanem Reignsem, kiedy to Seth Rollins wykorzystał walizkę MITB i zdobył ten tytuł. W 2015 r. podpisał kolejny, 3-letni kontrakt z WWE, tym samym, kończąc karierę w MMA. Na gali Battleground 2015 wygrał z Sethem Rollinsem walkę o pas WWE WHC przez dyskwalifikację, której dokonał powracający Undertaker, atakując Lesnara, przez co ten nie wygrał mistrzostwa. Doprowadziło to do walki na gali Summerslam 2015 z której zwycięsko wyszedł The Undertaker. Ostateczny pojedynek tej dwójki odbył się na gali Hell in a Cell 2015, w Hell in a Cell Matchu. Z walki zwycięsko wyszedł The Beast, czyli Lesnar.
Brock powrócił na RAW przed galą Royal Rumble. Zniszczył tam League of Nations, a także wykonał F-5 na Romanie Reignsie. Następnie zaatakowała go Rodzina Wyattów. Wystąpił w Royal Rumble Matchu z nr 23, wyeliminował The Wyatt Family, bez Braya Wyatta oraz Jacka Swaggera. Został usunięty z ringu przez Luke'a Harpera, Ericka Rowana i Brauna Strowmana. Na Fastlane 2016 wziął udział w Triple Threat Matchu, którego stawką była walka z ówczesnym mistrzem WWE Wagi Ciężkiej. Zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Roman Reigns. Na pierwszym Raw po Fastlane rozpoczął feud z Deanem Ambrose, który doprowadził do walki tych panów na WrestleManii XXXII. Walkę wygrał Brock, po czym zrobił sobie przerwę od WWE. Na SummerSlam 2016 zawalczył z Randym Ortonem[1] i wyszedł zwycięsko ze starcia. Ostatni pojedynek stoczył na WrestleManii 36 walcząc z Drew McIntyre'em. Z walki wyszedł jako przegrany, tracąc tym samym WWE Championship. Lesnar powrócił 20 sierpnia na gali SummerSlam, tym samym konfrontując mistrza Universal Romana Reignsa.
MMA[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą walkę w mieszanych sztukach walki stoczył 2 czerwca 2007 roku z koreańskim judoką Kim Min-Soo, którego pokonał przez poddanie wskutek ciosów pięściami w parterze. Następnie związał się z UFC. Po dwóch pojedynkach (wygranej z Heathem Herringiem i porażce z Frankiem Mirem) dostał możliwość walki o mistrzostwo wagi ciężkiej z najbardziej utytułowanym zawodnikiem UFC, Randym Couture'em. Pokonał go 15 listopada 2008 roku w drugiej rundzie przez TKO. W 2009 roku w pierwszej obronie tytułu Lesnar wygrał przez TKO w rewanżu z Frankiem Mirem.
Po rocznej przerwie spowodowanej chorobą Lesnar wrócił i stoczył drugą obronę przeciwko Shane'owi Carwinowi. Wygrał pojedynek w drugiej rundzie trójkątnym duszeniem. Tego samego roku stoczył trzecią obronę. Na skutek ciosów pięściami Lesnar przegrał walkę z Cainem Velasquezem i tym samym stracił tytuł. Po kolejnej rocznej przerwie Lesnar powrócił do rywalizacji w 2011 roku, podczas sylwestrowej gali UFC 141. Jego przeciwnikiem był Alistair Overeem, a stawką walki była pozycja pretendenta do mistrzostwa UFC. Holender zwyciężył przez TKO w 1. rundzie. Wskutek porażki Lesnar ogłosił zakończenie kariery w MMA.
Brock Lesnar powrócił do MMA podczas jubileuszowej gali UFC 200, gdzie pokonał Marka Hunta jednogłośnie na punkty[2] jednak tydzień po gali, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej przez Lesnara. Po czasie potwierdzono, że Lesnar był podczas pojedynku z Huntem na dopingu[3][4].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Zapasy[edytuj | edytuj kod]
- Big Ten Conference
- Big Ten Conference – mistrzostwo (1999, 2000)
- Big Ten Conference sklasyfikowało go na 1. miejscu w wadze ciężkiej (2000)
- National Collegiate Athletic Association
- NCAA Division I – 2. miejsce (1999)
- NCAA Division I – mistrzostwo (2000)
- North Dakota State University – Bison tournament
- Heavyweight Championship (1997–1999)
- National Junior College Athletic Association
- NJCAA All-American (1997, 1998)
- Junior College National Championship (1998)
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
- Ultimate Fighting Championship
- mistrzostwo w wadze ciężkiej (2008–2010)
- Poddanie Wieczoru (1 raz)
- Nagrody Wrestling Observer Newsletter
- Największy draw (2008, 2009, 2010)
- Najbardziej wartościowy zawodnik MMA (2008, 2009, 2010)
Wrestling[edytuj | edytuj kod]
- World Wrestling Entertainment
- WWE Championship (5 razy)
- WWE Universal Championship (3 razy)
- King Of The Ring (2002)
- Royal Rumble (2 razy)
- WWE Slammy Awards (5 razy)
- Elimination Chamber (1 raz)
Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| No contest | 5-3 (1) |  Mark Hunt
|
No contest (zmiana werdyktu) | 3 | 5:00 | UFC 200 | 09.07.2016 |  Las Vegas
|
Początkowo zwycięstwo Lesnara przez decyzję. Po wykryciu dopingu u niego, walkę uznano za nierozstrzygniętą |
| Przegrana | 5-3 |  Alistair Overeem
|
TKO (kopniecie w korpus i ciosy pięściami) | 1 | 2:26 | UFC 141 | 30.12.2011 | Las Vegas
| |
| Przegrana | 5-2 | Cain Velasquez
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:12 | UFC 121 | 23.10.2010 | Anaheim
|
Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 5-1 | Shane Carwin
|
Poddanie (duszenie trójkątne rękami) | 2 | 2:19 | UFC 116 | 04.07.2010 | Las Vegas
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, poddanie wieczoru |
| Wygrana | 4-1 | Frank Mir
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:48 | UFC 100 | 11.07.2009 | Las Vegas
|
Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 3-1 | Randy Couture
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:07 | UFC 91 | 15.11.2008 | Las Vegas
|
Zdobył mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 2-1 | Heath Herring
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 87 | 09.08.2008 | Minneapolis
| |
| Przegrana | 1-1 | Frank Mir
|
Poddanie (dźwignia prosta na kolano) | 1 | 1:30 | UFC 81 | 02.02.2008 | Las Vegas
| |
| Wygrana | 1-0 |  Kim Min-soo
|
TKO (poddanie po uderzeniach) | 1 | 1:09 | Dynamite!! USA | 02.06.2007 | Los Angeles
|
Debiut w MMA |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Randy Orton vs. Brock Lesnar at SummerSlam [online] [dostęp 2016-07-10].
- ↑ Brock Lesnar wraca! Wystąpi w co-main evencie gali UFC 200! – MMA PL [online], mma.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Brock Lesnar złamał przepisy antydopingowe. Mark Hunt dał ultimatum federacji UFC. mmanews.pl, 16.07.2016. (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Lesnar oblał również testy antydopingowe z próbki pobranej 12 godzin przed UFC 200. Wściekły Hunt rzuca oskarżenia w kierunku federacji. mmanews.pl, 20.07.2016. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brock Lesnar na UFC.com
- Brock Lesnar na Sherdog.com
- Profil na OWOW.com
- Profil Brocka Lesnara na WWE.com
