Bronisław Dąbrowski (duchowny)
arcybiskup tytularny Hadrianotherae | ||
| ||
Data i miejsce urodzenia | ||
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku | ||
biskup pomocniczy warszawski | ||
Okres sprawowania |
1962–1993 | |
sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | ||
Okres sprawowania |
1969–1993 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Inkardynacja | ||
Śluby zakonne |
8 grudnia 1943 | |
Prezbiterat |
10 czerwca 1945 | |
Nominacja biskupia |
24 listopada 1961 | |
Sakra biskupia |
25 marca 1962 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
25 marca 1962 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Konsekrator | |||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||
|
Bronisław Wacław Dąbrowski (ur. 2 listopada 1917 w Grodźcu, zm. 25 grudnia 1997 w Warszawie) – polski biskup rzymskokatolicki, orionista, biskup pomocniczy warszawski w latach 1962–1993, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1969–1993, od 1982 arcybiskup tytularny pro hac vice[1], w latach 1993–1997 biskup senior archidiecezji warszawskiej.
Życiorys
10 czerwca 1945 jako kleryk zgromadzenia księży orionistów otrzymał święcenia kapłańskie w Rokitnie pod Warszawą z rąk bpa Antoniego Szlagowskiego.
24 listopada 1961 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. 17 stycznia 1962 nominacja została oficjalne ogłoszona. 25 marca 1962 otrzymał sakrę biskupią w katedrze warszawskiej z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego, bpa Franciszka Korszyńskiego i bpa Zygmunta Choromańskiego.
W latach 1969–1993 jako sekretarz Konferencji Episkopatu Polski angażował się w polskie życie polityczne. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence, rozmowach przy Okrągłym Stole, negocjacjach między przedstawicielami władz a działaczami związkowymi. Przyjmowany przez kolejnych papieży na comiesięcznych audiencjach ponad 250 razy, w trakcie których informował o bieżącej sytuacji Kościoła w Polsce.
Był inicjatorem powołania Prymasowskiej Rady Społecznej 12 grudnia 1981. 16 grudnia 1981 skierował list do gen. Wojciecha Jaruzelskiego, w którym potępił dekret Rady Państwa o stanie wojennym, w szczególności jego art. 26 (możliwość użycia broni palnej przez dowódców oddziałów), który uznał za „rażący i prowokujący rozlew krwi”[2]. Tego samego dnia doszło do pacyfikacji KWK „Wujek”, w wyniku której śmierć poniosło 9 górników.
6 czerwca 1982 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem tytularnym pro hac vice.
W 1993 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 1990 otrzymał tytuł doctora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[4].
27 lutego 1993 przeszedł na emeryturę. Zmarł po krótkiej chorobie. Został pochowany 29 grudnia 1997 na warszawskich Powązkach w pobliżu kościoła, w grobie biskupów pomocniczych warszawskich.
Przypisy
- ↑ {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-12-02].
- ↑ Antoni Dudek, Ryszard Gryz: Komuniści i Kościół w Polsce (1945–1989). Wyd. 2. Kraków: Znak, 2006, s. 376. ISBN 83-240-0675-3.
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 21, poz. 210. [dostęp 2011-02-09].
- ↑ Doktor Honoris Causa KUL abp Bronisław Dąbrowski. kul.pl. [dostęp 2010-12-02].
Bibliografia
- Peter Raina, Bronisław Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL. t. 1:1970–1981, Książka Polska, Warszawa 1995.
- Peter Raina, Bronisław Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL., t. 2: 1982–1989, Książka Polska, Warszawa 1995.
Linki zewnętrzne
- Czesław Drążek: Wspomnienie o arcybiskupie Bronisławie Dąbrowskim w serwisie opoka.org.pl [dostęp 2010-12-02]
- Życiorys Bronisława Dąbrowskiego na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [dostęp 2010-12-02]
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-12-02]
- Orioniści (biografie)
- Biskupi warszawscy
- Sekretarze generalni Konferencji Episkopatu Polski
- Urodzeni w 1917
- Zmarli w 1997
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Doktorzy honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie