Brutalizm
Brutalizm – nurt architektury późnego modernizmu powstały w końcu lat 40. XX wieku.
Brutalizm zakładał że najważniejsze są: przestrzeń, konstrukcja i uwrażliwienie na właściwości zastosowanych materiałów. Zmienił architekturę z abstrakcyjnej na ekspresyjną. Nazwa wywodzi się z francuskiego określenia brut, oznaczającego surowy i stosowanego wcześniej przez Le Corbusiera w odniesieniu do materiałów.
Przełomowym obiektem była szkoła w Hunstanton w Anglii zbudowana przez Petera i Alison Smithson w 1949. Miała ona wyeksponowaną stalową konstrukcję, nieotynkowane ceglane mury, odsłonięte belki stropowe i przewody instalacyjne.
Na rozwój brutalizmu znaczny wpływ miał minimalizm prezentowany przez twórczość Miesa van der Rohe.
Czołowym przykładem architektury brutalizmu w Polsce był dworzec kolejowy Katowice[1]. Kolejnym przykładem brutalizmu w Polsce jest Galeria Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki” w Krakowie. Zdaniem dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie Joanny Niedziałkowskiej Stadion Miejski w Krakowie jest następnym przykładem tego nurtu architektonicznego[2].
Galeria
-
Budynek mieszkalny w Sheffield
-
Biblioteka uniwersytecka w San Diego
-
Biblioteka uniwersytecka w Chicago
-
Robin Hood Gardens, Londyn
-
Królewski Teatr Narodowy, Londyn
-
Gmach Ministerstwa Sprawiedliwości, Londyn
-
Teatro Teresa Carreño, Caracas
-
Dworzec PKP, Katowice
-
Brama Zachodnia, Belgrad
Przypisy
- ↑ Piękno brutalizmu
- ↑ Brutalnie piękny mamy w Krakowie stadion. gazeta.pl. [dostęp 2010-08-14].