Bryanne Stewart
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1979 |
| Wzrost |
174 cm |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny |
1998 |
| Zakończenie kariery |
2009 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
135 (8 kwietnia 2002) |
| Australian Open |
3R (2000) |
| Roland Garros |
1Q (2000, 2002) |
| Wimbledon |
2Q (2000, 2002) |
| US Open |
2Q (2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
16 (4 lipca 2005) |
| Australian Open |
3R (2000) |
| Roland Garros |
3R (2004, 2005) |
| Wimbledon |
SF (2005) |
| US Open |
3R (2004) |
Bryanne Stewart (ur. 9 grudnia 1979 w Sydney) – australijska tenisistka.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Stewart to zawodniczka praworęczna. Od roku 1998 występowała w gronie seniorek. Dwukrotnie triumfowała w turniejach deblowych WTA i jedenastokrotnie w zawodach rangi ITF. Triumfowała w 2005 roku w Sydney i Amelia Island w parze z Samanthą Stosur. Jej najlepsze osiągnięcie w zawodach wielkoszlemowych w grze pojedynczej to trzecia runda Australian Open 2000.
Pierwsze zawodowe zwycięstwo singlowe odniosła nad Maríą Vento-Kabchi w pierwszej rundzie wielkoszlemowego turnieju w Melbourne w 2000 roku. Pokonała Wenezuelkę 7:5, 6:3. Następnie ograła Emmanuelle Gagliardi, by ostatecznie ulec Arantxie Sánchez Vicario. Do końca sezonu tylko raz na piętnaście startów w kwalifikacjach dostała się do turnieju głównego, miało to miejsce w Szanghaju.
W 2001 zagrała w Australian Open i Stanford, kilkakrotnie przegrywając w kwalifikacjach. Rok później oprócz występu w Melbourne dostała się też do głównej drabinki turnieju w Canberze. Zaczęła odnosić dobre wyniki w grze podwójnej, a w roku 2002 był to przede wszystkim półfinał na Hawajach z Aliną Żydkową.
W 2003 roku osiągnęła pierwszy w karierze zawodowy finał gry podwójnej, w Memphis u boku Żydkowej. W kolejnym sezonie z tą zawodniczką była w półfinale debla w Vancouver oraz w półfinale w Tokio z Samanthą Stosur.
W niecodzienny sposób Steward i Stosur odniosły zwycięstwo deblowe w Sydney w 2005 roku. Pokonały najwyżej rozstawioną parę Stubbs–Raymond, po czym w półfinałach i finale ich rywalki skreczowały (problemy zdrowotne Marii Kirilenko i Jeleny Diemientjewej). Dostała się do pierwszej dwudziestki deblowego rankingu kobiet. Odnotowała też kilka osiągnięć na kortach trawiastych, m.in. półfinały w Birmingham i na Wimbledonie (obydwa ze Stosur). Trzykrotnie odpadła w kwalifikacjach do turniejów singlowych.
Sezon 2006 nie należał do najlepszych; jej największy sukces to deblowy półfinał w Strasburgu razem z Jarmilą Gajdošovą oraz ten sam sukces w Portorožu. Na turnieju w Amelie Island grała najdłuższy tie-break w historii, zakończony wynikiem 22:20. Był to mecz deblowy pierwszej rundy. Stewart grała w parze z Nicole Pratt przeciwko Corinie Morariu i Rennae Stubbs. We French Open 2006 wystąpiła w turnieju mikstowym w parze z Marcinem Matkowskim.
W lutym 2007 roku wygrała turniej deblistek w Memphis, razem z Nicole Pratt.
Wygrane turnieje[edytuj | edytuj kod]
gra podwójna (3)[edytuj | edytuj kod]
| Lp. | Data | Turniej | Partnerka | Finalistki | Wynik |
| 1. | 2005 |  Sydney
|
Samantha Stosur
|
 Jelena Diemientjewa /  Ai Sugiyama
|
walkower |
| 2. | 2005 |  Amelia Island
|
Samantha Stosur
|
 Květa Peschke /  Patty Schnyder
|
6:4, 6:2 |
| 3. | 2007 | Memphis
|
Nicole Pratt
|
 Jarmila Gajdošová / Akiko Morigami
|
7:5, 4:6, 10–5 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-01-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-01-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2020-01-29] (ang.).