Brygida Kuźniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brygida Kuźniak
Data i miejsce urodzenia

26 września 1966
Kraków

Przewodniczący Partii Demokratycznej
Okres

od 10 stycznia 2009
do 21 stycznia 2012

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Janusz Onyszkiewicz

Następca

Andrzej Celiński

Brygida Justyna Kuźniak (ur. 26 września 1966 w Krakowie) – polska prawniczka i polityk, doktor habilitowana nauk prawnych, profesor uczelni na Uniwersytecie Jagiellońskim, w latach 2009–2012 przewodnicząca Partii Demokratycznej – demokraci.pl.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność naukowa i dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawniczka, w latach 90. została nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1998 uzyskała na Wydziale Prawa i Administracji UJ stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie pracy zatytułowanej Zagadnienie sukcesji państw w odniesieniu do powojennych Niemiec. W 2013 otrzymała stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Przestrzeń operacyjna prawa międzynarodowego publicznego. Perspektywa polska[1]. Specjalistka w zakresie prawa międzynarodowego publicznego. Na UJ doszła do stanowiska profesora uczelni, pełniła funkcję kierownika Zakładu Prawa Międzynarodowego Publicznego na Wydziale Prawa i Administracji[2].

Autorka podręczników akademickich poświęconych prawu międzynarodowemu i organizacjom międzynarodowym, m.in. komentarzy do traktatu nicejskiego i traktatu amsterdamskiego.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Należała do Unii Demokratycznej od czasu powstania tej partii. Była związana z Frakcją Społeczno-Liberalną Zofii Kuratowskiej. Później działała w Unii Wolności, przekształconej w 2005 w Partię Demokratyczną. Trzykrotnie wybierana na radną Krakowa. W 2006 z listy Lewicy i Demokratów została wybrana na radną sejmiku małopolskiego. Od 1993 do 2007, w każdych kolejnych wyborach parlamentarnych, bez powodzenia kandydowała do Sejmu, a w 2004 (również bezskutecznie) do Parlamentu Europejskiego. W 2010 nie kandydowała w kolejnych wyborach samorządowych.

W styczniu 2009 zastąpiła Janusza Onyszkiewicza na stanowisku przewodniczącej Partii Demokratycznej (w głosowaniu pokonała Bogdana Lisa). W styczniu 2012 nie uzyskała reelekcji, przegrywając z Andrzejem Celińskim. Następnie wycofała się z działalności politycznej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]