Bu’ejne Nudżejdat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bu'ejne Nudżejdat)
Bu’ejne Nudżejdat
‏בועיינה-נוג'ידאת‎
Ilustracja
Widok na Bu’ejne Nudżejdat
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Jezreel

Powierzchnia

7,058 km²

Wysokość

236 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


8338
1181 os./km²

Nr kierunkowy

+972 4

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bu’ejne Nudżejdat”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bu’ejne Nudżejdat”
Ziemia32°48′26,67″N 35°22′02,19″E/32,807408 35,367275
Strona internetowa

Bu’ejne Nudżejdat (hebr. בועיינה-נוג'ידאת; arab. بعينة-نجيدات; ang. Bu'eine Nujeidat) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Niewielka arabsko-beduińska miejscowość, o której walorach decyduje atrakcyjne położenie w uroczym zakątku Dolnej Galilei.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miasteczko Bu’ejne Nudżejdat jest położone na zboczach masywu górskiego Har Turan w Dolnej Galilei, na północy Izraela. W jego otoczeniu znajdują się miejscowości Kefar Maneda, Arraba, Ajlabun i Turan, kibuce Jachad i Bet Rimmon, moszaw Jodfat, wioski komunalne Awtaljon, Hararit i Micpe Netofa, oraz arabska wioska Uzajr[1].

Bu’ejne Nudżejdat jest położone w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Środowisko naturalne[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość leży na wysokości od 180 do 360 metrów n.p.m. na północnych stokach masywu górskiego Har Turan (548 m n.p.m.), w południowo-wschodnim krańcu Doliny Bejt Netofa W Dolnej Galilei. Zbocza góry Har Turan są porośnięte lasem Tir'an. W odległości około 2,5 km na północy, po drugiej stronie doliny, wznoszą się Har Jatwat (do 500 m n.p.m.)[1]. Dno doliny jest całkowicie płaskie i leży na wysokości około 150 metrów n.p.m. Do doliny spływają strumienie i potoki z okolicznych wzgórz, dzięki czemu jest ona wypełniona żyznymi osadami. W przeszłości stanowiła teren bagnisty, regularnie zalewany podczas pory deszczowej[2]. Przez środek doliny przebiega kanał wodociągowy Mekorot, który doprowadza wodę z jeziora Tyberiadzkiego do położonego w zachodniej części doliny niewielkiego zbiornika retencyjnego Eszkol. Otwarty kanał ma długość 17 km, szerokość wynosi 19,4 metra, szerokość dna 12 m i głębokość 2,6 m[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie w miejscu tym istniały dwie odrębne arabskie wioski Bu'ejne[4] i Nudżejdat[5]. Pierwsza z nich (Bu'ejne) według lokalnej tradycji wywodzi się od starożytnego miasta Beit Anat (hebr. בית ענת). Było ono wymieniane w starożytnych tekstach ugaryckich. W XIX wieku wioskę odwiedził francuski podróżnik Victor Guérin, który opisał ją następującymi słowami:

Na szczycie wzgórza, na którym była położona wioska, znajdował się mały meczet, zorientowany z zachodu na wschód, przeciwnie do kierunku wznoszenia domów przez muzułmanów. Być może został on wzniesiony na podstawie wcześniejszego kościoła chrześcijańskiego (...) Liczba mieszkańców nie przekracza obecnie 150 osób[6].

Natomiast wioska Nudżejdat została utworzona na przełomie XII i XIII wieku przez arabskich żołnierzy Saladyna. Później osiedliło się tutaj beduińskie plemię al-Nudżejdat pochodzące z regionu Nadżd w Arabii Saudyjskiej[7]. Obie wioski istniały obok siebie i na przestrzeni wieków powoli się rozwijały. Pod koniec I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy w 1922 roku formalnie utworzyli Brytyjski Mandat Palestyny. W poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że tutejsze wioski Bu'ejne i Nudżejdat miały znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[8]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania okolice wiosek zajęły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w rejonie. Dopiero podczas I wojny izraelsko-arabskiej w październiku 1948 roku wojska izraelskie przeprowadziły operację „Hiram, w trakcie której zajęły obie wioski. W odróżnieniu od wielu innych arabskich osad w Galilei, ich mieszkańcy nie zostali wysiedleni. Dzięki temu zachowały one swój arabski charakter[9]. Stopniowo rozrastały się, i w 1980 roku Bu'ejne otrzymała status samorządu lokalnego. Następnie, w 1987 roku dołączono do niej sąsiednią wioskę Nudżejdat. Równocześnie zmieniono nazwę miejscowości na Bu’ejne Nudżejdat[10]. W kolejnych latach nastąpiła gwałtowna rozbudowa miasteczka, które z dwóch odrębnych wiosek utworzyło jednolity obszar zabudowany[6].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według danych Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2011 roku w Bu’ejne Nudżejdat żyło ponad 8 tys. mieszkańców, z czego 99,9% stanowili Arabowie muzułmanie (reszta to inne narodowości). Jest to niewielkie miasteczko, którego populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym wzrostem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł 2,1%. W roku tym urodziło się 187 dzieci, a zmarły 172 osoby (odnotowano 2 zgony niemowląt). Według danych za 2010 rok liczba zatrudnionych pracowników wynosiła 2493, a liczba osób pracujących na własny rachunek wynosiła 167. Średnie miesięczne wynagrodzenie w 2010 roku wynosiło 4369 ILS (średnia krajowa 7522 ILS). Zasiłki dla bezrobotnych pobierały 53 osoby, w tym 35 mężczyzn (średni wiek: 38 lat). Świadczenia emerytalne oraz rentowe pobierało 251 osób, a zapomogi społeczne 1190 osoby[11].

Populacja pod względem wieku (2011)
Wiek (w latach) Procent populacji w %
0 – 4 11,3
5 – 9 12,5
10 – 14 12,6
15 – 19 10,5
20 – 29 17,7
30 – 44 20,5
45 – 59 10,4
60 – 64 1,4
65 – 3,1


Źródło danych: Central Bureau of Statistics[12].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Widok na Bu’ejne Nudżejdat

Lokalna gospodarka opiera się głównie na handlu i rzemiośle. Część mieszkańców dojeżdża do pracy w pobliskich strefach przemysłowych. Niewielka strefa przemysłowa znajduje się na wschód od miasteczka.

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość nie posiada własnego szpitala, jest tu tylko przychodnia zdrowia. Najbliższe to Centrum Medyczne Baruch Pade w Tyberiadzie.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest położona na zupełnym uboczu, w oddaleniu od głównych arterii komunikacyjnych Dolnej Galilei. Z miejscowości wyjeżdża się na wschód drogą nr 785, którą dojeżdża się do drogi nr 65. Jadąc nią na północ dojeżdża się do miejscowości Ajlabun, lub jadąc na południe do skrzyżowania z drogą prowadzącą na zachód do wioski Micpe Netofa. Jadąc dalej drogą nr 65 na południe dojeżdża się do skrzyżowania z drogą ekspresową nr 77. Lokalna droga prowadzi na południowy zachód do wioski Uzajr. Głównym środkiem transportu publicznego są lokalne autobusy linii Kavim. Przez cały dzień autobusy regularnie odjeżdżają do Tyberiady[1].

W 2011 roku w miejscowości było zarejestrowanych 2107 pojazdów silnikowych, w tym 1594 samochodów osobowych (średnia wieku samochodów prywatnych wynosiła 10 lat). W 2011 roku doszło tutaj do 2 wypadków samochodowych[11].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość składa się z dwóch osiedli mieszkaniowych (Bu'ejne i Nudżejdat), które nie posiadają zintegrowanej infrastruktury, która umożliwiałaby korzystanie z budynków publicznych i usług komunalnych. Zabudowa powstała chaotycznie i składa się z niewielkich jednorodzinnych domów.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w Bu’ejne Nudżejdat mieści się 5 przedszkoli oraz 4 szkoły podstawowe. W 2011 roku w 96 klasach szkolnych uczyło się prawie 2,5 tys. uczniów, w tym prawie 1,4 tys. w szkołach podstawowych. Średnia liczba uczniów w klasie wynosiła 24[11]. Jest tu także szkoła edukacji specjalnej al-Rahma oraz centrum terapeutyczne i edukacji specjalnej.

Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość posiada własne boisko do piłki nożnej. Również przy szkołach są położone sale gimnastyczne oraz mniejsze boiska sportowe.

Wojsko[edytuj | edytuj kod]

Na wschód od miejscowości znajdują się baza wojskowa Netafim oraz baza wojskowa Ajlabun.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Opis na podstawie map Google.
  2. Bik'at Bejt Netofa. [w:] Bet-Alon [on-line]. [dostęp 2014-01-25]. (hebr.).
  3. Shmuel Kantor: The National Water Carrier. [w:] University of Haifa [on-line]. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
  4. Welcome To Bu'eina. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  5. Welcome To Nujeidat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  6. a b Bik'at Bejt Netofa. [w:] Bet-Alon [on-line]. [dostęp 2014-01-30]. (hebr.).
  7. Nudżejdat. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-11-25]. (hebr.).
  8. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2014-01-30]. (ang.).
  9. Herzog Chaim: Arab-Israeli Wars. New York: Vintage Books/Random House, 1984, s. 89-91. ISBN 0-394-71746-5.
  10. Mo'atza Mekomit Bu'eine-Nujeidat. [w:] Flags of the World [on-line]. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  11. a b c Dane statystyczne Bu’ejne Nudżejdat. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2014-01-30]. (hebr.).
  12. Dane statystyczne. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2014-01-22]. (hebr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]