Buczek (powiat białogardzki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Buczek
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Białogard

Wysokość

44 m n.p.m.

Liczba ludności (2007)

261

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-200[2]

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0302741

Położenie na mapie gminy wiejskiej Białogard
Mapa konturowa gminy wiejskiej Białogard, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Buczek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Buczek”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Buczek”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Buczek”
Ziemia54°02′22″N 16°06′24″E/54,039444 16,106667[1]

Buczek (niem. Butzke) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 261 mieszkańców.

Wieś wchodząca w skład sołectwa: Zaspy Małe.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Wieś wielodrożnicowa, położona pomiędzy Pomianowem, a miejscowością Zaspy Małe, ok. 10 km na wschód od Białogardu.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wywodzi się od słowiańskiego antroponimu Buczek, Buszek bądź Buszko[3]. Nazwa niemiecka Butzke oraz nazwisko rodu von Butzke są adaptacjami nazwy słowiańskiej[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Buczek i okolice z 1891 r.

Miejscowość o metryce średniowiecznej (pierwsza wzmianka 1346[3]) i gniazdo rycerskiego rodu, który wziął od niego swoje imię. Butzke. Majątek nadano rodzinie Butzke jako lenno w 1555 r. przez księcia Barnima IX. W XVII wieku podzielony na dwie części, z których jedna przeszła w ręce rodziny Lorenz. W drugiej połowie XVIII wieku majątek ponownie scalony przez rodzinę von Butzke i przekształcono w alodium. W 1804 r. majątek kupiła rodzina von Kleist, w 1812 r. odkupił go dzierżawca von Kleistów – Mielke, a następnie w 1828 r. Langerbeck, który wybudował dwór i zabudowania folwarczne. Od 1856 r. do końca II wojny światowej majątek był własnością rodziny Lobeck[4].

Zabytki i ciekawe miejsca[edytuj | edytuj kod]

  • nieczynny cmentarz ewangelicki z poł. XIX wieku z zabytkowym układem przestrzennym oraz grupą świerków, bluszczem, konwalią majową, barwinkiem oraz krzewiastym okazem cisa, znajduje się na wzniesieniu koło 300 m na północ od wsi w lesie
  • grodzisko wyżynne, cyplowe datowane na IXX wiek, usytuowane na wzniesieniu o stromych zboczach otoczone z trzech stron podmokłymi łąkami z warstwą kulturową i materiałem archeologicznym. Odkryto je 2,5 km na północny wschód w widłach rzeki Radew i Chotla. Jest to przykład doskonale zachowanego osiedla obronnego Słowian z okresu wczesnego średniowiecza. Jest to obszar o wymiarach (125 × 125) m i obecnie pokryty krzewami i drzewami liściastymi
  • liczne ułamki bursztynu odkryto w 1870 r. na dnie wyschniętego tam jeziora (Alte See), a w latach 18771878 w efekcie przeprowadzonych prac wykopaliskowych wydobyto ponad tysiąc paciorków szklanych i bursztynowych, metalowe ozdoby stroju, monety srebrne, pierścienie, przęśliki i naczynia gliniane; jezioro to było uznawane jako miejsce składania depozytów o znaczeniu religijnym manifestujące świętość wody jako źródła życia

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Rolnicy ze wsi specjalizują się w hodowli trzody chlewnej.

Na rzece Chotla uprawiana jest hodowla pstrąga.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W okolicy wsi znajdują się liczne torfowiska niskie.

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajduje się świetlica wiejska oraz boisko sportowe.

Ludowy Zespół Sportowy we wsi to „Morena” Buczek, należący do Gminnego Zrzeszenia LZS.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 12098
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 103 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c Andrzej Chludziński, Toponimia powiatu białogardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, 2021, s. 19, ISBN 978-83-61076-02-5.
  4. „Starostwo Powiatowe”. Białogard. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Białogard na lata 2005-2013, Białogard, UG, 2005