Spycharka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Buldożer)
Największa spycharka gąsienicowa TD-40E marki DRESSTA o masie eksploatacyjnej 68 ton
Spycharka gąsienicowa TD-25M Extra marki DRESSTA z walcem do zagęszczania węgla
Spycharka gąsienicowa TD-15M Extra marki DRESSTA w wersji LGP
Mała spycharka gąsienicowa TD-8R marki DRESSTA
Spycharka Dz-42 na ciągniku DT-75, wyprodukowana w ZSRR
Duża spycharka (buldożer) Caterpillar D10N
Spycharka Hanomag holenderskich wojsk lądowych (Koninklijke Landmacht)
CAT D9L

Spycharka gąsienicowa – ciągnik gąsienicowy, zaliczany do grupy maszyn do robót ziemnych. Maszyna ta przeznaczona jest do wykonywania prac ziemnych w budownictwie ogólnym lub przemysłowym, górnictwie odkrywkowym i skalnym, energetyce (hałdowanie węgla kamiennego w elektrociepłowniach), leśnictwie, w sektorze komunalnym (składowiska odpadów), portach oraz kolejowych terminalach przeładunkowych.

Wykorzystywana głównie do odspajania gruntu, wykonywania wykopów, przemieszczania urobku na bliskie odległości, zagęszczania podłoża, niwelacji i profilowania terenu oraz innych prac przy użyciu lemiesza, zrywaka, zaczepu i innych specjalistycznych osprzętów.

Standardowa wersja tej maszyny przystosowana jest do pracy w klimacie umiarkowanym. Może być ona również dostosowana do eksploatacji przy temperaturach powietrza od -50 °C do +50 °C[1].

Budowa spycharki gąsienicowej[edytuj | edytuj kod]

Główne podzespoły spycharki gąsienicowej to:

  • podwozie gąsienicowe,
  • rama główna,
  • nadwozie,
  • układ napędowy,
  • hydraulika układu napędowego,
  • osprzęt roboczy,
  • hydraulika układu roboczego.

Podwozie gąsienicowe[edytuj | edytuj kod]

Podwozie składa się z dwóch ram trakcyjnych o konstrukcji skrzynkowej, które wyposażone są w rolki jezdne, rolki podtrzymujące, koła napinające, koła łańcuchowe, łańcuchy gąsienicowe z płytami gąsienicowymi. Ramy trakcyjne osadzone są na czopach wałów mocowanych do tylnej części ramy głównej oraz do wahliwej belki stabilizatora.

Rama główna[edytuj | edytuj kod]

Rama główna jest to jednolita konstrukcja spawana, utworzona przez połączenie ramy przedniej i tylnej. Do ramy przykręcone (zamontowane) są: chłodnice, silnik, przekładnia hydrokinetyczna (zmiennik momentu), skrzynia biegów, przekładnie boczne i elementy nadwozia.

Nadwozie[edytuj | edytuj kod]

W skład nadwozia wchodzą: osłony boczne, dach silnika, błotniki, zbiornik paliwa, skrzynka akumulatorów, zbiornik układu hydraulicznego, kabina z klimatyzacją, pulpity, zewnętrzna osłona ROPS (ang. Roll Over Protection Structure).

Układ napędowy[edytuj | edytuj kod]

Składa się z następujących elementów:

  • silnika z chłodnicą,
  • przekładni hydrokinetycznej,
  • wału przegubowego,
  • skrzyni biegów,
  • przekładni głównej z mechanizmem skrętu,
  • przekładni bocznych.

Hydraulika układu napędowego[edytuj | edytuj kod]

Składa się z pomp na przekładni hydrokinetycznej, filtrów ssących i ciśnieniowych oraz zaworów hydraulicznych.

Osprzęt roboczy[edytuj | edytuj kod]

Szeroka gama osprzętów roboczych, takich jak:

  • lemiesz półwklęsły z belkami i siłownikiem przechyłu,
  • lemiesz półwklęsły z belkmi i siłownikiem przechyłu/nachylania,
  • lemiesz skośny z ramą C z siłownikami przechyłu,
  • lemiesz prosty z belkami i siłownikiem przechyłu,
  • lemiesz 6-położeniowy z ramą "C" i siłownikami przechyłu i skrętu (6-WAY),
  • zaczep,
  • zrywak wielozębny – max. 3 zęby, belka zębów, podnoszona i opuszczana siłownikiem hydraulicznym,
  • osprzęty specjalistyczne:
    • pługi,
    • wciągarki,
    • walce do zagęszczania węgla kamiennego[2].

Podział spycharek[edytuj | edytuj kod]

Podział spycharek ze względu na zastosowany ciągnik[edytuj | edytuj kod]

  • gąsienicowe
  • kołowe
    • z ramą sztywną
    • przegubowa

O

Rodzaje spycharek ze względu na lemiesz[edytuj | edytuj kod]

  • czołowe (lemiesz ustawiony prostopadle do kierunku ruchu)
    • bocznie przechylne (lemiesz nastawialny w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku jazdy)
    • segmentowe (na końcach lemiesza montowane dodatkowe ściany boczne)
    • czołowe skośne (lemiesz nastawialny w płaszczyźnie poziomej)
    • specjalne (z koszem zasypowym, karczowniki, z dodatkowymi układami regulacji, ze ślimakiem wzdłużnym, układem wibracyjnym lub impulsowym)
  • skośne (lemiesz ustawiony bokiem do kierunku jazdy, umożliwia boczne przemieszczanie urobku)
  • uniwersalne (możliwość ustawienie lemiesza w pozycjach skośnej, czołowej i przechylonej)

Podział spycharek ze względu na sposób sterowania lemieszem[edytuj | edytuj kod]

  • hydrauliczne
  • mechaniczne

Praca spycharek[edytuj | edytuj kod]

W pracy spycharek rozróżnia się 3 fazy:

  • faza odspajania gruntu (nóż lemiesza poniżej płaszczyzny jazdy)
    • sposobem płaskim – lemiesz przez całą drogę odspajania opuszczony jest na tę samą głębokość
    • sposobem schodkowym – lemiesz na drodze odspajania dwu- lub trzykrotnie zmienia głębokość (na mniejszą)
  • faza przesuwania urobku (nóż lemiesza w poziomie płaszczyzny jazdy)
    • przesuwanie czołowe[3]
    • płaskie – płaszczyzna przesuwania w płaszczyźnie terenu
    • korytowe – płaszczyzna przesuwanie poniżej płaszczyzny terenu (wydajność większa nawet o 100%)
    • przesuwanie boczne
  • faza rozładunku (nóż lemiesza powyżej płaszczyzny jazdy)

Sposoby zmniejszania strat bocznych:

  • przesuwanie korytowe
  • metoda zwałów pośrednich – drogę przesuwu dzieli się na 25-30 m odcinki
  • zmiana toru przesuwu tak, żeby podczas kolejnego cyklu zgarniać materiał stracony w poprzednim
  • stosowanie dwóch spycharek jadących w niewielkiej odległości

Wydajność spycharki[edytuj | edytuj kod]

Wydajność zależna jest od technologii pracy, wymiarów lemiesza, mocy ciągnika, rodzaju gruntu i pochylenia terenu oraz siły naporu spycharki. Czynnikiem decydującym jest cykl pracy.

Cykl pracy spycharki[edytuj | edytuj kod]

Cykl pracy spycharki składa się z czynności stałych i zmiennych, czas jego trwania jest równy:

  • Czynności stałe [min]
    • zmiany biegów (t1 – przeciętnie 5s)
    • zmiany kierunku jazdy (t2 – przeciętnie 10s)
    • podnoszenie i opuszczanie lemiesza (t3 – przeciętnie 4-5s)
  • Czynności zmienne
    • odspajanie gruntu i nagarnianie urobku
    • przemieszczanie urobku
    • jazda powrotna
Ogólny wzór czasu trwania czynności zmiennych:

gdzie:
ln – długość odcinka na którym grunt jest odspajany [m]
l – droga jazdy w jednym kierunku
vj – prędkość jazdy w fazie odspajania [km/h]
v1 – prędkość przy przemieszczaniu urobku
v2 – prędkość podczas powrotu

Efektywny czas pracy[edytuj | edytuj kod]

Współczynnik efektywnego wykorzystania czasu pracy jest stosunkiem przepracowanych przeciętnie minut w ciągu godziny (Tn) do czasu rzeczywistego: kc = Tn/60 W normalnych warunkach przyjmuje się do kalkulacji kc = 0,80

Dodatkowy osprzęt[edytuj | edytuj kod]

Niekiedy spycharki wyposaża się w dodatkowy osprzęt:

Spycharki mogą być również wykorzystane do nietypowych prac takich jak:

  • odśnieżanie (najczęściej spycharki ciągnikowe kołowe) – często się stosuje pojazdy samochodowe wyposażone w osprzęt spycharkowy
  • karczowanie drzew
  • jako popychacze zgarniarek
  • prace podwodne

Wiele innych maszyn korzysta z osprzętu spycharkowego jako układów uzupełniających:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spycharki coraz lepsze, [w:] ATB 9/2013, s. 14.
  2. Marek A. Stańkowski, Stalowe kolosy, Rzeszów 2010, ss 40.
  3. straty przesypu: część urobku jest tracona z powodu przesypywania się z boków lemiesza, straty te zależą głównie od rodzaju podłoża i są proporcjonalne do odległości, na jaką transportowany jest urobek. Współczynnik strat przesypu określamy wzorem: