Béla Kárpáti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Béla Kárpáti
Data i miejsce urodzenia

30 września 1929
Felsőgalla

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 2003
Budapeszt

Wzrost

177 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–1946 Felsőgallai SC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1946–1955 Győri Vasas ETO 161 (0)
1956–1964 Vasas SC 125 (0)
W sumie: 286 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1953–1958  Węgry 19 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1965–1966 Ózdi Kohász
1967–1968 Videoton
Darma United
Racca Rovers
1978 Zalaegerszegi TE
1979–1986 Al Tadamon
1988–1989 Vasas SC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Béla Kárpáti (ur. 30 września 1929 w Felsőgalla – zm. 31 grudnia 2003 w Budapeszcie) – piłkarz węgierski grający na pozycji obrońcy. W swojej karierze rozegrał 19 meczów w reprezentacji Węgier.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę piłkarską Kárpáti rozpoczynał w klubie Felsőgallai SC. Następnie w 1946 roku przeszedł do Győri Vasas ETO i wtedy też zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze węgierskiej. W Győri Vasas ETO występował do 1955 roku.

W 1956 roku Kárpáti przeszedł do Vasasu Budapeszt. Wraz z Vasasem trzykrotnie wywalczył mistrzostwo Węgier w latach 1957, 1961 i 1962. W latach 1956, 1957, 1960, 1962 zdobywał z nim Puchar Mitropa. W 1964 roku zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Węgier Kárpáti zadebiutował 11 października 1953 roku w wygranym 3:2 towarzyskim meczu z Austrią. W 1954 roku został powołany do kadry Węgier na mistrzostwa świata w Szwajcarii, na których Węgrzy wywalczyli wicemistrzostwo świata, a w 1958 roku – do kadry na mistrzostwa świata w Szwecji. Na obu tych turniejach był rezerwowym i nie rozegrał żadnego meczu. Od 1953 do 1958 roku rozegrał w kadrze narodowej 19 meczów.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Kárpáti został trenerem. Prowadził takie kluby jak: Ózdi Kohász, Videoton, nigeryjskie Darma Unite i Racca Rovers, Zalaegerszegi TE, kuwejcki Al Tadamon oraz Vasas SC.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]