Całka oznaczona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Całka oznaczona – synonim nazwy „całka Riemanna[1][2] albo ogólniej: określenie odnoszące się do tych pojęć całki, dla których zachodzi pewna wersja wzoru Newtona-Leibniza, jak na przykład:

Pojęcie całki oznaczonej mógł wprowadzić Pierre Simon de Laplace w 1782 roku. Używał go później m.in. Augustin Louis Cauchy[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grigorij Michajłowicz Fichtenholz: Rachunek różniczkowy i całkowy. T. 2. Warszawa: PWN, 1966, s. 82.
  2. Włodzimierz Krysicki, Lech Włodarski: Analiza matematyczna w zadaniach. T. 1. Warszawa: PWN, 2005, s. 371-373. ISBN 83-01-14295-2.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Jeff Miller, Definite integral [w:] Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics (D) (ang.), MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, mathshistory.st-andrews.ac.uk [dostęp 2022-02-18].