Canaan Dog
 Canaan Dog | |
| Inne nazwy |
Kelev K'naani |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Izrael[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
50 -60 cm |
| Masa |
18 -25 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa V, Sekcja 6, |
| AKC |
Herding |
| ANKC |
Grupa 7 – (Non-sporting) |
| CKC |
Grupa 3 – (Working Dogs) |
| KC(UK) |
Utility |
| NZKC |
Non-sporting |
| UKC |
Grupa 3 – Sighthound and Pariah |
| Wzorce rasy | |
Canaan Dog (pl. pies kananejski) – rasa psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Nie podlega próbom pracy[1].
Krótki rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Psy tej rasy pochodzą od grupy półdzikich psów zwanych pariasami. Zainteresowanie rasą w Europie przypada na lata 30. XX wieku. W tym okresie Rudolfina Menzel próbowała wdrażać psy europejskie do działań militarnych na pustyniach dzisiejszego Izraela. Jednak w tak trudnych warunkach klimatycznych okazywały się te rasy nieprzydatne. Jej uwagę zwróciły wtedy psy żyjące w ówczesnej Palestynie, na obrzeżach miast, ale nie udomowione. Od tamtych lat odbywała się selekcja osobników pod względem użytkowości. Menzel opracowała pierwszy wzorzec Canaan Doga, jednak dopiero po jej śmierci, w 1964 roku FCI uznała oficjalnie tę rasę.
Wygląd i charakter[edytuj | edytuj kod]
Canaan to pies średniej wielkości, ale zachowujący lekkość i zwinność. Jest wytrzymały i może pokonywać nawet długie dystanse. Psy tej rasy powinny mieć jak najciemniejsze oczy, stojące, krótkie uszy i zakręcony nad grzbietem ogon. Współczesne Canaany posiadają silny instynkt łowiecki. Charakteryzuje je czujność, nieufność względem obcych, odwaga i niezależność.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie dopuszczalne jest różnorodne (czarne, białe, czarno-białe, biało-brązowe,z ciemną maską lub bez niej). Najpopularniejsze są odcienie piaskowe i czerwonobrązowe. Sierść złożona z dwóch warstw: zwartego gęstego podszerstka oraz twardego włosa okrywowego. U samców występuje kryza.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999