Capilla abierta
Capilla abierta (dosł. kaplica otwarta) – typ budowli sakralnej typowej dla architektury Meksyku XVI wieku[1]. Był to swoisty kościół pod gołym niebem, z ołtarzem skrytym w apsydzie lub prezbiterium otwartym na obszerny dziedziniec, plac lub atrium przeznaczone dla wiernych.
Choć często powtarzana jest teza jakoby powstawanie kaplic otwartych miało związek ze strachem mieszkańców Meksyku przed wchodzeniem do ciemnych i ciasnych pomieszczeń kościołów budowanych na modłę europejską, bardziej prawdopodobne jest, że ich forma odzwierciedlała kształt teocalli, dzielnic sakralnych służących do masowych nabożeństw olbrzymim rzeszom mieszkańców Ameryki w czasach przed konkwistą[2][3][4].
Choć podobne budowle spotyka się czasem w Hiszpanii i Peru, większość z nich powstała na terenie dzisiejszego Meksyku[3][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ricardo Diazmunoz, Maryell Ortiz de Zarate, Encuentros con Mexico/ Andanzas para recordar, „Reforma”, Ciudad de Mejico, 10 grudnia 2000, s. 4 (hiszp.).
- ↑ Beatriz Quintanar Hinojosa (red.), Tlalmanalco, „Mexico Desconocido Guia Especial:Puebles con Encanto del Bicentenario”, wrzesień 2009, s. 80–85, ISSN 1870-9419 (hiszp.).
- ↑ a b Victor Nieto, Alicia Cámara, Una iglesia y un espacio abiertos: las capillas de indios, Joaquín Yarza Luaces (red.), [w:] Arte e Historia, León: Junta de Castilla y León [dostęp 2015-06-01] (hiszp.).
- ↑ Capilla abierta, [w:] ARQHYS Arquitectura [online], www.arqhys.com [dostęp 2015-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-17] (hiszp.).
- ↑ Adalberto Rios Szalay, Ecos de Viaje/ Capillas abiertas, „Reforma”, Meksyk, 21 kwietnia 2002, s. 22 (hiszp.).