Serconos afrykański

Serconos afrykański
	Cardioderma cor
	(Peters, 1872)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nietoperze
Podrząd	rudawkokształtne
Nadrodzina	Rhinolophoidea
Rodzina	lironosowate
Rodzaj	serconos
Gatunek	serconos afrykański
Synonimy
	Megaderma cor Peters, 1872;
	Megaderma cor Peters, 1872;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Serconos afrykański^[4], lironos afrykański (Cardioderma cor) – gatunek ssaka z rodziny lironosowatych (Megadermatidae), występujący we wschodniej Afryce.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1872 roku niemiecki zoolog i botanik Wilhelm Peters nadając mu nazwę Megaderma cor^[2]. Holotyp pochodził z Abisynii^[5]. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju serconos^[4] (Cardioderma).

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy^[6].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Cardioderma: gr. καρδια kardia „serce”; δερμα derma, δερματος dermatos „skóra”^[7].
cor: łac. cor, cordis „serce”^[8].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Serconos afrykański występuje w Afryce Wschodniej, od wschodniego Sudanu i Erytrei na południe przez Etiopię, Dżibuti, Somalię, południowo-wschodni Sudan Południowy, północno-wschodnią Ugandę i Kenię do środkowej Tanzanii; obecny także na wyspie Zanzibar w archipelagu Zanzibar^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 70–77 mm, ogona brak, długość ucha 35–40 mm, długość tylnej stopy 14–19 mm, długość przedramienia 53–59 mm; masa ciała 21–35 g^[9]. Futro długie, niebieskoszare. Duże oczy, nos w kształcie serca. Wzór zębowy: I ${\tfrac {0}{2}}$ C ${\tfrac {1}{1}}$ P ${\tfrac {1}{2}}$ M ${\tfrac {3}{3}}$ = 26^[9].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Żyje na suchych nizinach i wybrzeżach, czasem zamieszkuje wyschnięte koryta rzek. Dzień przesypia w jaskiniach, opuszczonych budynkach i dziuplach w baobabach. Żyje w dużych koloniach. Owadożerny, podczas pory deszczowej chwyta głównie latające owady, podczas pory suchej poluje na owady żyjące na ziemi.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Zwierzęta monogamiczne, parzą się dwa razy w roku – od marca do czerwca i od września do grudnia. Po trzech miesiącach ciąży samica rodzi jedno młode, które następnie karmi mlekiem przez kolejne trzy miesiące. Młode rodzi się nagie i ślepe i przez pierwsze dwa miesiące życia jest noszone przez matkę. Potem uczy się samodzielnie latać.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Cardioderma cor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b W.C.H. Peters. Über die Arten der Chiropteren-gattung Megaderma. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”, s. 194, 1872. (niem.).
↑ A.A. Monadjem A.A., W.W. Bergmans W.W., S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M. Hutson S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M., Cardioderma cor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cardioderma cor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-14].
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 116. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 160, 1904. (ang.).
↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 59, OCLC 637083062 (ang.).
↑ ^a ^b Ch.M. Francis: Family Megadermatidae (False-vampire Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 191. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Scott Small: Cardioderma cor. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-05-02]. (ang.).

[itis-1] Cardioderma cor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Peters-2] W.C.H. Peters. Über die Arten der Chiropteren-gattung Megaderma. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”, s. 194, 1872. (niem.).

[iucn-3] A.A. Monadjem A.A., W.W. Bergmans W.W., S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M. Hutson S. Mickleburgh & A.M.S.M.& A.M., Cardioderma cor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-14] (ang.).

[miiz-4] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Wilson&Reeder-5] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cardioderma cor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-14].

[Burgin&inni-6] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 116. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 160, 1904. (ang.).

[Jaeger-8] Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 59, OCLC 637083062 (ang.).

[Francis-9] Ch.M. Francis: Family Megadermatidae (False-vampire Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 191. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]