Carlos Poblete

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Poblete
Pełne imię i nazwisko

Carlos Alberto Poblete Jofre

Data i miejsce urodzenia

13 października 1963
Santiago

Wzrost

185 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1985 Universidad de Chile 56 (8)
1986–1992 Puebla 202 (76)
1987–1988 Ángeles (wyp.) 33 (21)
1992–1993 Cruz Azul 35 (12)
1993–1995 Veracruz 63 (15)
1995–1996 Puebla 32 (7)
1996 O’Higgins 17 (4)
1997–1998 Unión de Curtidores
1998 Cruz Azul Hidalgo
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000 Ángeles
2010 Lobos BUAP
2012 Lobos BUAP
2012 Puebla
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Carlos Alberto Poblete Jofre (ur. 13 października 1963 w Santiago) – chilijski piłkarz występujący na pozycji napastnika, obecnie trener.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Poblete pochodzi ze stołecznego miasta Santiago i jest wychowankiem tamtejszego klubu Universidad de Chile. W pierwszym zespole zaczął grać jako dwudziestolatek i występował w nim przez trzy sezony, jednak nie odniósł większych sukcesów zarówno w lidze, jak i w rozgrywkach międzynarodowych. W 1986 roku wyjechał do Meksyku, gdzie spędził niemal całą karierę piłkarską, podpisując kontrakt z ekipą Puebla FC. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 3 sierpnia 1986 w wygranym 3:1 spotkaniu z Necaxą i już w tym samym meczu zdobył pierwszego gola dla nowej drużyny. Od razu wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce klubu, lecz zdobył tylko osiem goli i po roku został wypożyczony do rywala zza miedzy, Ángeles de Puebla. Tam został jednym z najlepszych strzelców ligi meksykańskiej, a dwanaście miesięcy później, po rozwiązaniu Ángeles, powrócił do Puebli. Tam kontynuował strzelecką passę, tworząc bardzo skuteczny duet atakujących ze swoim rodakiem, Jorge Araveną. Z ekipą prowadzoną przez trenera Manuela Lapuente w sezonie 1989/1990 zdobył mistrzostwo Meksyku oraz triumfował w rozgrywkach krajowego pucharu – Copa México. W tym samym roku został również zwycięzcą superpucharu kraju – Campeón de Campeones, a w 1991 roku wygrał najbardziej prestiżowe rozgrywki kontynentu, Puchar Mistrzów CONCACAF. W sezonie 1991/1992 odniósł swój ostatni sukces w barwach drużyny, kiedy to zanotował tytuł wicemistrza Meksyku.

Latem 1992 Poblete odszedł do drużyny Cruz Azul z siedzibą w stołecznym mieście Meksyk, w którym występował bez większych sukcesów przez rok, po czym przeszedł do Tiburones Rojos de Veracruz, gdzie w sezonie 1994/1995 dotarł do finału Copa México. Zaraz po tym sukcesie powrócił do zespołu, z którym notował największe osiągnięcia w karierze, Puebli. Ogółem w barwach tej drużyny strzelił 83 gole w 234 ligowych meczach, będąc czwartym najlepszym strzelcem w historii klubu i jest uznawany za jedną z legend klubowych. Podczas drugiego pobytu w Puebli nie potrafił jednak nawiązać do sukcesów odnoczonych z nią wcześniej i po dziesięciu latach gry za granicą powrócił do ojczyzny, podpisując umowę z CD O’Higgins z miasta Rancagua. Po upływie zaledwie pół roku powrócił jednak do Meksyku, gdzie występował jeszcze w drugoligowych ekipach Unión de Curtidores i Cruz Azul Hidalgo. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 35 lat.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery Poblete rozpoczął pracę jako trener, początkowo jako tymczasowy szkoleniowiec drugoligowego już Ángeles de Puebla w sezonie Invierno 2000. Później przez kilka lat był asystentem w kolejnej drużynie, której barwy reprezentował już jako piłkarz, Puebla FC. W latach 2002–2005 był ponadto jednym z radnych miasta Puebla. W połowie 2010 roku został szkoleniowcem innego klubu z tego miasta, drugoligowego Lobos BUAP, który prowadził przez pół roku bez większych osiągnięć. W 2011 roku był członkiem sztabu szkoleniowego argentyńskiego trenera Rubéna Omara Romano, początkowo asystując mu z Club Santos Laguna, a później w Club Atlas. W styczniu 2012 po raz kolejny został zatrudniony w Lobos BUAP, lecz tym razem odszedł ze stanowiska po zaledwie pięciu spotkaniach drugiej ligi meksykańskiej.

W październiku 2012 Poblete zastąpił Daniela Guzmána na stanowisku trenera Puebli, podejmując swoją pierwszą pracę szkoleniową w najwyższej klasie rozgrywkowej. Odszedł ze stanowiska już po dwóch meczach, w których zanotował remis i porażkę, jednak zaraz potem został asystentem nowego szkoleniowca Puebli, Manuela Lapuente. Z początkiem 2014 roku objął stanowisko trenera ekipy do lat dwudziestu tego klubu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]