Castor 2 (człon rakiety)
| Producent | |
|---|---|
| Człon rakiet |
Advanced Scout, Blue Scout 1, Blue Scout 2, Blue Scout Junior, Delta 0100, Delta 1000, Delta 2000, Delta L, Delta M, Delta N, H-I, N-I, N-2, Scout A, Scout B, Scout D, Scout F, Scout G |
| Materiały napędowe |
stały materiał pędny |
| Rok pierwszego startu |
1960 |
| Rok ostatniego startu |
1994 |
| Koszt jednostkowy |
1,01 mln USD |
| Osiągi | |
| Siła ciągu przy starcie |
258,915 (w próżni) kN |
| Impuls właściwy w próżni |
262 s |
| Impuls właściwy na poz. morza |
232 s |
| Maks. czas działania |
37 s |
| Wymiary | |
| Długość |
6,04 m |
| Średnica |
0,79 m |
| Rozpiętość |
0,79 m |
| Masa pustego |
695 kg |
| Masa maksymalna |
4424 kg |
| Silniki | |
| Silnik 1. | |
Castor 2 – amerykański człon wielu rakiet nośnych używanych od lat 60. do 90. XX wieku, głównie rodziny Blue Scout, Scout i Delta oraz japońskich serii H i N. Spalał stały materiał pędny. Jego konstrukcja wywodzi się z taktycznych rakiet Sergeant[1]. Człony Castor 2 były używane ponad 1050 razy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mark Wade: Castor 2. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-10)]. (ang.).