Język cebuański
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 16 mln[1] | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| Organ regulujący | Akademyang Bisayâ↗ | ||||||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-2 | ceb | ||||||
| ISO 639-3 | ceb | ||||||
| IETF | ceb | ||||||
| Glottolog | cebu1242 | ||||||
| Ethnologue | ceb | ||||||
| GOST 7.75–97 | себ 587 | ||||||
| WALS | ceb | ||||||
| Występowanie | |||||||
 Zasięg geograficzny języka cebuańskiego | |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język cebuański[2][3], także cebuano (ceb. Binisayang Sinugboanon, Sinebwano) – język austronezyjski z grupy języków bisajskich, używany na Filipinach[1].
Nazwa języka pochodzi od filipińskiej wyspy Cebu.
Rozwinął piśmiennictwo na bazie alfabetu łacińskiego[1]. W tym języku wydano przekład Pisma Świętego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Język cebuański pochodzi z wyspy Cebu[4]. Język ten rozprzestrzenił się na pobliskie wyspy, a także Bohol, wschodni Negros, zachodnią i południową część Leyte oraz większość Mindanao, zwłaszcza północną, południową i wschodnią część wyspy[5].
Pierwszą dokumentację lingwistyczną języka cebuańskiego stanowi lista słownictwa sporządzona przez włoskiego odkrywcę Antonio Pigafettę, który brał udział w wyprawie Ferdynanda Magellana w 1521 r. i ją udokumentował[6]. Na początku XVIII wieku hiszpańscy misjonarze zapoczątkowali piśmiennictwo w tym języku. W okresie kolonializmu (od 1565 do 1898 roku) język cebuański był pod silnym wpływem języka hiszpańskiego. Podczas tego okresu przejął wiele słów o podłożu hiszpańskim. Ze względu na wpływ tego języka wzrosła również liczba dźwięków samogłosek – z trzech do pięciu[7].
Pewne fakty wskazują na istnienie przedhiszpańskiego systemu pisma w tym języku, jednakże jego użycie wydaje się sporadyczne. Hiszpanie odnotowali istnienie pisma zwanego przez tubylców kudlit-kabadlit[8]. Pismo to zanikło w XVII wieku, ponieważ zostało ostatecznie wyparte przez alfabet łaciński.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Cebuano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (ang.).
- ↑ cebuański, [w:] Dobryslownik.pl [online] [dostęp 2019-06-25].
- ↑ Natalia Czopek, Język hiszpański i języki Filipin w rękopisach romańskich kolekcji „berlińskiej” przechowywanych w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie [online] [dostęp 2019-06-25].
- ↑ Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
- ↑ A Dictionary of Cebuano Visayan [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (ang.).
- ↑ Cebuano language, alphabet and pronunciation [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
- ↑ Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-07] (ang.).
- ↑ Finding the „Aginid” [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).