Celestyni (kongregacja benedyktynów)
| |
| Pełna nazwa |
Kongregacja celestyńska |
|---|---|
| Nazwa łacińska |
Congregatio Coelestinorum |
| Skrót zakonny |
OSB Coel. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Status kanoniczny | |
| Założyciel | |
| Data założenia |
1248 |
| Data zatwierdzenia |
1263 |
Celestyni (łac. Congregatio lub Ordo Coelestinorum, skrót O.S.B. Coel.) − nieistniejący już zakon męski, kongregacja mnichów benedyktyńskich, biorąca swoją nazwę od imienia założyciela św. Celestyna V[1].
Zgodnie z tradycją celestyniańską kongregację założył mnich Pietro del Morrone, późniejszy papież. Około 1240 przybył od z opactwa Santa Maria di Faifoli w Molise na Majellę, by prowadzić życie eremickie. W 1248 w pobliżu Roccamorice założył erem Santo Spirito a Majella. Celestyni celebrowali jako datę powstania eremu Santo Spirito dzień 29 sierpnia, wspomnienie Męczeństwa św. Jana Chrzciciela. Pierwotnie celestynów nazywano braćmi Świętego Ducha. Nazwę celestyni zaczęli używać po kanonizacji założyciela[2], istniała XIII-XIX wieku[3].
W 1259 władze Sulmony ofiarowały celestynom teren w Morrone. W tym samym roku biskup Valvy udzielił pozwolenia na wzniesienie kościoła dedykowanego Matce Bożej. Papież Urban IV bullą Cum sicut z 1 czerwca 1263 pozwolił biskupowi Chieti na włączenie eremitów z Majelly do zakonu benedyktyńskiego. Następnego dnia bullą Sacrosancta Romana Ecclesia ten sam papież zapewnił wspólnocie protekcję apostolską i usankcjonował jej stan majątkowy[4]. Wspólnoty zależne od Majelly powstawały na terenie diecezji: Chieti, Sulmona, Isernia, Anagni, Ferentino i Sora. W 1275 Grzegorz X przywilejem Religiosam vitam usankcjonował istnienie kongregacji w łonie zakonu benedyktyńskiego. Nowe wspólnoty zaczęły powstawać na obszarach Abruzzo, Królestwa Sycylii i w Lacjum. W Rzymie mnisi celestyńscy otrzymali klasztory Św. Piotra in Montorio i Św. Euzebiusza na Eskwilinie. W XIV w. celestyni posiadali domy zakonne we Francji, w Czechach i w Niemczech, a także w Anglii, Hiszpanii i Belgii. Ekspansję i rozwój celestynów w Niemczech zahamowała reforma protestancka, we Francji Wielka Rewolucja Francuska. Kasatę klasztorów w Królestwie Neapolu przeprowadzono w 1807, w innych regionach Włoch w 1810[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mirosław Daniluk: Celestyni. W: Feliks Gryglewicz, Romuald Łukaszyk: Encyklopedia Katolicka. T. 2: Bar–Centuriones. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1985, kol. 1393-1394. (pol.).
- ↑ Vincenzo Zecca: Memorie artistiche istoriche della Badia di S. Spirito sul monte Maiella con cenni biografici degl'illustri monaci che vi dimorarono ed un'appendice sulla Badia del Morrone presso Sulmona. Neapol: Tip. all'insegna del Diogene, 1858. (wł.).
- ↑ Celestyni. [w:] portalwiedzy.onet.pl [on-line]. [dostęp 2014-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-08)]. (pol.).
- ↑ Codice diplomatico Celestino. Regesti dei documenti († 1249-1320). s. 288-289. (łac.).
- ↑ V. Cattana: Celestini. W: Guerrino Pelliccia, Giancarlo Rocca: Dizionario degli istituti di perfezione. T. 2: Cambiagio- Conventualesimo. Rzym: Edizioni Paoline, 1975, kol. 733-734. (wł.).