Centiloquium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Centiloquium – powstały przypuszczalnie między V a VII wiekiem, oryginalnie w języku greckim, anonimowy tekst astrologiczny. Dawniej jego autorstwo błędnie przypisywano Klaudiuszowi Ptolemeuszowi[1].

Dzieło składa się ze 100 krótkich aforyzmów, od czego też pochodzi łacińska nazwa Centiloquium[1]. Jego grecka nazwa brzmiała καρπος (karpos „owoc”), gdyż miało ono zawierać „owoc” nauk Ptolemeusza[2]. W istocie Ptolemeuszowe autorstwo ma charakter apokryficzny, aforyzmy zawierają bowiem hermetyczne elementy obce nauce aleksandryjskiego astronoma, a język jest właściwy raczej późnoantycznej grece. Na początku X wieku Ahmad ibn Yusuf ibn al-Dayah przełożył Centiloquium na arabski i opatrzył komentarzem[2]. W wieku XII pojawiły się jego łacińskie tłumaczenia dokonane przez Jana z Sewilli, Platona z Tivoli oraz Hugona z Santalli, które wywarły wpływ na rozwój średniowiecznej astrologii[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jarosław Włodarczyk: Astrologia. Historia, mity, tajemnice. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 236-237. ISBN 978-83-247-0879-6.
  2. a b c Ornella Faracovi: The Return to Ptolemy. W: A Companion to Astrology in the Renaissance. edited by Brendan Dooley. Leiden: Brill, 2014, s. 91-92. ISBN 978-90-04-26230-0.