Kościół Słowo Życia
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||
| Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Pentekostalizm └ Kościoły neocharyzmatyczne | |||||||
| Siedziba | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Kościół Słowo Życia – związek wyznaniowy powstały na bazie początkowo rzymskokatolickiej grupy charyzmatycznej (Ruch Odnowy w Duchu Świętym), zarejestrowanej w 1998 jako niezależny protestancki Kościół Chrześcijański „Miecz Ducha”[1]. Wspólnota reprezentuje Ruch Wiary – nurt neopentekostalny, z którym był związany Ulf Ekman[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1991 przez Andrzeja Stawikowskiego została założona wspólnota „Emanuel”, działająca w strukturach kościoła rzymskokatolickiego i licząca początkowo 13 członków. W kolejnych latach liczba ta osiągnęła kilkadziesiąt osób[3]. W 1997 wspólnota rozpoczęła funkcjonowanie niezależne od macierzystego kościoła[4], a 14 stycznia 1998 została zarejestrowana jako samodzielny Kościół Chrześcijański „Miecz Ducha”[1][3]. Kościół odrzucił nieomylność papieża, doktrynę czyśćca i kult świętych oraz przyjął charakter neo-zielonoświątkowy/charyzmatyczny. Była to jedna z liczniejszych grup w Polsce, które wystąpiły z kościoła rzymskokatolickiego od 1980[4]. W 2007 kościół przyjął nazwę Centrum Chrześcijańskie „Miecz Ducha” w Kaliszu[1]. W 2022 dokonano zmiany nazwy na Kościół Słowo Życia[5].
W 2005 podawał swą liczebność w wysokości 356 osób, w 2010 – 200[1], natomiast w 2015 skupiał około 150 wiernych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Anna Bieńkuńska, Paweł Ciecieląg, Arkadiusz Góralczyk, Grzegorz Gudaszewski, Tomasz Piasecki, Wojciech Sadłoń: Wyznania religijne w Polsce w latach 2015–2018. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2019, s. 176-177. ISBN 978-83-66466-00-5.
- ↑ Pasek 2004 ↓, s. 32.
- ↑ a b Historia Kościoła. mieczducha.pl. [dostęp 2021-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b c Kalisz miastem wielowyznaniowym. W co wierzą kaliszanie?. faktykaliskie.pl, 13 listopada 2015. [dostęp 2021-12-05].
- ↑ Paweł Ciecieląg i inni, Wyznania religijne w Polsce w latach 2019–2021, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2022, s. 202, ISBN 978-83-67087-17-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Pasek: Wspólnoty ewangelikalne we współczesnej Polsce. W: Tadeusz Jacek Zieliński: Ewangelikalny protestantyzm w Polsce u progu XXI stulecia. pod. red. T.J. Zieliński. Warszawa - Katowice: Credo, 2004, s. 32. ISBN 978-83-92016-43-4.