Centrum Demokratyczne (Włochy)
Centrum Demokratyczne (wł. Centro Democratico, CD) – włoskie ugrupowanie wyborcze o profilu centrowym.
Nowy ruch polityczny w grudniu 2012 powołali Bruno Tabacci, należący do liderów Sojuszu dla Włoch, a także Massimo Donadi, długoletni przewodniczący frakcji parlamentarnej Włoch Wartości, który miesiąc wcześniej utworzył koło poselskie Diritti e Libertà. Centrum został założone jako ugrupowanie mające stać się uczestnikiem centrolewicowej koalicji skupionej wokół Partii Demokratycznej w wyborach parlamentarnych w 2013[1]. Wśród kandydatów CD do parlamentu znalazła się m.in. grupa parlamentarzystów (w tym Pino Pisicchio), aktorka Pamela Villoresi, utytułowany piłkarz Gianni Rivera i były prezes Sądu Konstytucyjnego Giovanni Maria Flick[2].
Partia nie uzyskała mandatów w Senacie. Do Izby Deputowanych XVII kadencji wynik na poziomie 0,5% głosów przełożył się na 6 mandatów[3]. W wyborach w 2018 centrum współtworzyło koalicję +Europa, startującą w ramach bloku centrolewicy[4]. Lista nie przekroczyła progu wyborczego, mandat w parlamencie uzyskał w okręgu większościowym Bruno Tabacci.
Centrum było związane następnie z nowo powołaną partią +Europa, zakończyło jednak współpracę w 2019 na skutek sporów co do kwestii poparcia rządu[5]. W 2021 lider CD objął stanowisko podsekretarza stanu[6], które wykonywał do 2022. W tym samym roku utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Centro Democratico”, la lista di Tabacci. ilpost.it, 28 grudnia 2012. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).
- ↑ Pronta la squadra di Tabacci e Donadi,in lista Flick, Rivera e Villoresi. repubblica.it, 16 stycznia 2013. [dostęp 2022-11-05]. (wł.).
- ↑ Elezioni 2013. corriere.it. [dostęp 2013-02-26]. (wł.).
- ↑ Emma Bonino, +Europa fuori da Parlamento/ Lei entra in Senato: la beffa, i voti passano al Pd (Elezioni 2018). ilsussidiario.net, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ +Europa si spacca, Tabacci rompe con Bonino. adnkronos.com, 27 września 2019. [dostęp 2021-02-25]. (wł.).
- ↑ Comunicato stampa del Consiglio dei Ministri n. 3. governo.it, 24 lutego 2021. [dostęp 2022-11-05]. (wł.).
- ↑ Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona partii. [dostęp 2013-01-20]. (wł.).
| Partie reprezentowane w parlamencie krajowym lub europejskim |
|---|
