Cerkiew św. Aleksandry w Üröm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Aleksandry
Alekszandra Pavlovna sírkápolnája
7478
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Węgry

Miejscowość

Üröm

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Aleksandry w Üröm

Wezwanie

św. Aleksandry

Wspomnienie liturgiczne

23 kwietnia/6 maja

Położenie na mapie Węgier
Mapa konturowa Węgier, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Üröm, cerkiew św. Aleksandry”
Ziemia47°35′49,3″N 19°00′42,6″E/47,597028 19,011833
Strona internetowa

Cerkiew św. Aleksandryprawosławna cerkiew w Üröm. Najstarsza wolno stojąca cerkiew wzniesiona dla Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Imperium Rosyjskiego. Zbudowana jako cerkiew-pomnik nad grobem wielkiej księżnej Aleksandry Pawłowny Romanowej, obecnie jest świątynią parafialną w eparchii budapeszteńskiej i węgierskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została wzniesiona w 1802 i poświęcona w roku następnym. Jej patronami zostali święta męczennica Aleksandra oraz św. Józef, jednak w dokumentach oficjalnych obiekt figurował jedynie jako cerkiew św. Aleksandry[1]. Budynek został zbudowany nad grobem Aleksandry Pawłowny, wielkiej księżnej rosyjskiej i żony palatyna Węgier Józefa Antoniego Habsburga. Cerkiew była przeznaczona dla 20–30 osób[2]. Budynek pozostawał pod opieką dworu cesarskiego Austrii, a następnie Austro-Węgier. Jego wzniesienie miało wyraźny wymiar polityczny: świątynia miała stać się pomnikiem przyjaźni między Rosją a Austrią[3].

W bezpośrednim sąsiedztwie cerkwi rozciąga się cmentarz prawosławny.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew reprezentuje styl klasycystyczny, jest wzniesiona na planie prostokąta. Wejście do niej prowadzi przez prostokątne drzwi otoczone z dwóch stron przez pilastry. Powyżej znajduje się trójkątny fronton. Na bocznych ścianach świątyni rozmieszczono po trzy prostokątne okna z ozdobnymi obramowaniami. Budynek wieńczy wysoki czarny obelisk zakończony złoconym krzyżem łacińskim. We wnętrzu znajduje się trzyrzędowy ikonostas[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niektóre źródła podają błędnie jako patrona świątyni św. Jerzego Zwycięzcę. Błąd ten jest wynikiem zbieżności dat cerkiewnego wspomnienia św. Jerzego i św. Aleksandry – obydwa przypadają 6 maja.
  2. Piotr Paszkiewicz: W służbie imperium rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach cesarstwa i poza jego granicami. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1999, s. 156. ISBN 83-85938-13-3.
  3. P. Paszkiewicz, W służbie..., s.157
  4. P. Paszkiewicz, W służbie..., s.156

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]