Cerkiew św. Dymitra w Szczawniku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Dymitra w Szczawniku
774 z 5 września 1964[1]
kościół filialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Szczawnik

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Narodzenia NMP w Złockiem

Położenie na mapie gminy Muszyna
Mapa konturowa gminy Muszyna, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szczawnik, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczawnik, cerkiew”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Szczawnik, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego
Mapa konturowa powiatu nowosądeckiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczawnik, cerkiew”
Ziemia49°22′56,9″N 20°52′05,8″E/49,382472 20,868278

Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego w Szczawnikugreckokatolicka cerkiew łemkowska w Szczawniku, wzniesiona w 1841, obecnie użytkowana jako kościół rzymskokatolicki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew znajdowała się w Szczawniku już przed rokiem 1624. Obecny budynek powstał w 1841, być może przez przebudowę poprzedniego. W latach 1936-1937 w obiekcie wykonano polichromię. Po Akcji „Wisła”, w 1947, budynek przejął Kościół łaciński.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Szczawniku jest cerkwią typu łemkowskiego. Nad jej przedsionkiem, nawą i prezbiterium wznoszą się wieże z hełmami i kutymi krzyżami. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie i połączone z zakrystią. We wnętrzu obiektu znajduje się ikonostas powstały na przełomie XVIII i XIX wieku oraz ołtarze boczne powstałe w 1729 z ikonami Opłakiwania Chrystusa i Przemienienia Pańskiego. Z XVII wieku pochodzi ikona Chrystusa Pantokratora w pomieszczeniu ołtarzowym. Z tego samego okresu pochodziła ikona św. Michała Archanioła, przeniesiona z cerkwi do muzeum w Nowym Sączu. Na jednej z wież cerkwi znajduje się dzwon z 1707.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 114 [dostęp 2011-06-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2
  • Andrzej Saładiak, Pamiątki i zabytki kultury ukraińskiej w Polsce, Burchard Edition, Warszawa 1993