Cerkiew św. Pimena w Moskwie
 7710524000[1]
| |||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
27 sierpnia/9 września | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||
 55°46′42,2″N 37°36′15,5″E/55,778389 37,604306
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Cerkiew św. Pimena – prawosławna cerkiew w Moskwie, w centralnym okręgu administracyjnym miasta, w historycznej dzielnicy Nowyje Worotniki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została wzniesiona w stylu barokowym w latach 1696–1702 na miejscu starszej, drewnianej cerkwi Trójcy Świętej, zniszczonej przez pożar w 1691. W 1702 dostawiono dzwonnicę i refektarz. Początkowo obiekt nosił wezwanie Trójcy Świętej, funkcjonował w nim także boczny ołtarz św. Pimena Wielkiego. W latach 1796–1807 dobudowano jeszcze jeden, pod wezwaniem Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej. W latach 90. XIX w. i w pierwszej dekadzie XX stulecia budynek był przebudowywany. Projekt przekształceń we wnętrzu świątyni opracował Fiodor Szechtel, wzorując projektowane freski na kompozycjach Wiktora Wasniecowa w soborze św. Włodzimierza w Kijowie. Ikonostas w świątyni wykonano w 1907 z marmuru. W jego ornamentyce pojawiają się symbole nawiązujące do prześladowań pierwszych chrześcijan i ich ukrywania się w katakumbach (gałązki palmowe, gałęzie i kiście winogron).
Po rewolucji październikowej cerkiew nie została zamknięta, jednak w czasie akcji konfiskaty kosztowności cerkiewnych władze odebrały parafii św. Pimena dwanaście pudów złotych i srebrnych elementów wyposażenia budynku.
W 1936 obiekt przeszedł w ręce Żywej Cerkwi i otrzymał w jego ramach rangę soboru Pierwszego Hierarchy. Cerkiew św. Pimena była ostatnią placówką duszpasterską Żywej Cerkwi; nawet po załamaniu się tego ruchu administrował nią ostatni zwierzchnik odnowicielstwa Aleksander Wwiedienski. Po jego śmierci w 1946 świątynia ponownie stała się siedzibą parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
W latach 20. XX wieku regentem chóru cerkwi św. Pimena był riasoforny mnich Platon (Izwiekow), późniejszy patriarcha moskiewski i całej Rusi Pimen[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Церковь преподобного Пимена Великого (Троицы Живоначальной) в Новых Воротниках. kulturnoe-nasledie.ru. [dostęp 2012-03-06]. (ros.).
- ↑ G. Koływanow: Swiatiejszyj Patriarch Moskowskij i wsieja Rusi Pimien: k stoletiju so dnia jego rożdienija i dwadcatiletiju so dnia błażennoj koncziny. patriarchia.ru, 15 grudnia 2010. [dostęp 2011-04-24]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Фотосправочник "Русские церкви": Informacje Преподобного Пимена Великого (Живоначальной Троицы) церковь. Нововоротниковский переулок, 3.. russian-church.ru. [dostęp 2012-03-06]. (ros.).