Cerkiew Colțea
 B-II-m-A-18220.01
| |||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Archieparchia | |||||||||||||||||
| Wezwanie |
Trzech Świętych Hierarchów (św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza Teologa, św. Jana Złotoustego) | ||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
30 stycznia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Bukaresztu  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rumunii  | |||||||||||||||||
 44°26′04,8″N 26°06′09,2″E/44,434667 26,102556
| |||||||||||||||||
Cerkiew Colțea, wł. cerkiew Trzech Świętych Hierarchów – prawosławna cerkiew w Bukareszcie, w jurysdykcji archieparchii Bukaresztu Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew Colțea była pierwotnie częścią kompleksu monasterskiego, w skład którego wchodziły cerkiew Trzech Świętych Hierarchów, trzy mniejsze świątynie (św. Paraskiewy, Wszystkich Świętych i Świętych Kosmy i Damiana), budynek mieszkalny, wieża oraz prowadzone przez mnichów szpital i szkoła[1]. Cały kompleks ufundował w latach Michał Cantacuzino w latach 1701–1702[2] lub nieco wcześniej, w ostatniej dekadzie XVII w. Poświęcenie gotowych obiektów miało miejsce 18 października 1702[1]. Cerkiew klasztorna została wzniesiona na miejscu starszej drewnianej świątyni św. Paraskiewy z 1641[1].
W 1739 obiekt został przebudowany, przekształcono również wystrój jego wnętrz. Również w XVIII w. wzniesiona została wieża-dzwonnica z zegarem prowadząca na teren monasteru. Reprezentowała ona styl barokowy. Wieża ta była trzykrotnie uszkadzana podczas trzęsienia ziemi w 1802, 1829 i 1838, zaś w 1888 została ostatecznie zniszczona podczas rozszerzania ulicy (obecnie bulwar Iona Brătianu)[1]. Trzęsienie ziemi z 1838 zniszczyło również cerkiew, która w 1841 została odnowiona przez Conrada Schwinka, według projektu Faisera. W 1871 Gheorghe Tattarescu wykonał nowe freski we wnętrzu obiektu[1]. Kolejne straty cerkiew poniosła podczas bombardowania w 1944; została odnowiona pięć lat później[1].
W 1986 władze komunistyczne zgodziły się na kolejny remont obiektu, po czym nakazały zamknięcie cerkwi pod pretekstem niemożności pogodzenia uroczystości liturgicznych z pracami konserwatorskimi. Następnie jednak przerwano również remont. Cerkiew została spontanicznie otwarta 22 grudnia 1989, podczas rewolucji w Rumunii, dzień po stłumieniu antyrządowych protestów w Bukareszcie[1].
Kolejne prace konserwatorskie w świątyni miały miejsce w ostatniej dekadzie XX w.[1]
Cerkiew została wzniesiona w stylu brynkowiańskim, łączącym elementy pochodzenia bizantyjskiego i rumuńskiego, jak również wpływy włoskiego renesansu (sztuką włoską interesował się Michał Cantacuzino)[1]. Na wyposażeniu obiektu pozostają ikony z XVIII i XIX w.[1]