Cerkiew Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Liskowatem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Narodzenia
Najświętszej Marii Panny
w Liskowatem
nr rej. A-126 z 7.03.1969[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Liskowate

Wyznanie

greckokatolickie (dawniej)

Rodzaj

Cerkiew

Wezwanie

Narodzenie Najświętszej Maryi Panny

Historia
Data budowy

1832

Dane świątyni
Styl

cerkiew bojkowska

Budulec

drewno

Stan obecny

nieczynna od 1996

Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne
Mapa konturowa gminy Ustrzyki Dolne, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Liskowate, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Liskowate, cerkiew”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Liskowate, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Liskowate, cerkiew”
Ziemia49°29′35,5″N 22°38′38,3″E/49,493194 22,643972

Cerkiew Narodzenia Najświętszej Marii Pannyw Liskowatem – drewniana greckokatolicka cerkiew, wzniesiona we wsi Liskowate w miejscu wcześniejszej cerkwi, wzmiankowanej już w 1564 roku. Zabytek Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew najprawdopodobniej wybudowana została w 1832 roku przez Wasyla Tomczaka z Liskowatego i Iwana Raka z Łopuszanki. O tym roku budowy świątyni świadczyć ma napis na nadprożu południowych odrzwi zawierający tę właśnie datę[2]. Są jednak także i głosy, że obiekt jest dużo starszy, ponieważ jego konstrukcja charakterystyczna jest dla cerkwi budowanych w XVII wieku[3]. W 1929 roku cerkiew przeszła remont, któremu towarzyszyły pewne zmiany w konstrukcji obiektu.

Po powrocie wsi do Polski w 1951 roku cerkiew stała opuszczona. W latach 1953-1954 greccy emigranci zamienili świątynię w magazyn nawozów sztucznych, przedzielając jej wnętrze stropem. W latach 1960[3] lub 1965[2]) przeprowadzono remont cerkwi, który jednak nie został ukończony z powodu braku pełnej dokumentacji historycznej. Nie zostały odtworzone galeria i ażurowy dach otaczające niegdyś kaplicę nad babińcem oraz strop tejże kaplicy. Nawozy sztuczne przechowywano tu jeszcze do 1973 roku.

Rok później cerkiew została przekazana kościołowi rzymskokatolickiemu i służyła jako kościół filialny parafii Krościenko. Po wybudowaniu nowego kościoła filialnego od 1996 roku cerkiew nie jest użytkowana i niszczeje.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Liskowatem jest jedną z zaledwie trzech ocalałych cerkwi typu bojkowskiego w Polsce. Jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej. Przy prezbiterium wybudowane dwie prostokątne zakrystie. Nawa jest szersza niż pozostałe części. Nad babińcem znajdowała się odrębna kaplica pw. św. Dymitra, co stanowiło niebywale rzadkie rozwiązanie i świadczy o unikatowym charakterze cerkwi. Wokół kaplicy znajdowała się galeryjka, z której do dnia dzisiejszego pozostało jedynie kilka wystających z bryły budowli belek. Dachy są pokryte gontem. Nad babińcem i nawą okapowe, nad prezbiterium dwuspadowy. Poniżej wokół cerkwi przebiega mocno zniszczony, wsparty na belkach zrębu, daszek okapowy.

W świątyni nie zachowały się elementy pierwotnego wyposażenia. Dział Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie posiada jedynie XVII-wieczne ikony pochodzące z poprzedniej cerkwi.

Wokół cerkwi[edytuj | edytuj kod]

Wejście na teren cerkwi prowadzi przez XIX-wieczną murowaną, parawanową dzwonnicę – bramę. Powyżej cerkwi mieści się cmentarz z kilkoma zachowanymi nagrobkami. Do 1951 otoczony był niskim murkiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  2. a b Stanisław Kryciński, Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 234, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051.
  3. a b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 230 ISBN 83-89188-08-2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]