Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach

Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa
w Szpikołosach
obecnie kościół Matki Bożej Łaskawej

A/86 z dnia 26.11.1966
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Szpikołosy
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Przemienienia Pańskiego w Szpikołosach
Wezwanie	Matki Bożej Łaskawej (obecnie); Narodzenia Pana Jezusa (poprzednio)
Historia Data zakończenia budowy 1801 Poprzednie wyznanie 1. Kościół Greckokatolicki w Polsce do 1875 i 1919-1939, 2. cerkiew prawosławna 1875-1919 i 1939-1945
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach obecnie kościół Matki Bożej Łaskawej
Położenie na mapie Polski Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach obecnie kościół Matki Bożej Łaskawej
Położenie na mapie województwa lubelskiego Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach obecnie kościół Matki Bożej Łaskawej
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach obecnie kościół Matki Bożej Łaskawej
50°52′07,9″N 23°55′14,3″E

Cerkiew Narodzenia Pana Jezusa w Szpikołosach – drewniana cerkiew, początkowo greckokatolicka, potem prawosławna, obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Matki Bożej Łaskawej, znajdująca się w Szpikołosach.

Historia

Cerkiew wzniesiona została jako unicka w 1801 na miejscu poprzedniej drewnianej cerkwi. W 1875 została zmieniona w cerkiew prawosławną, rekoncyliowana w 1919, w latach 1939-1945 znowu w rękach prawosławnych.

Cerkiew odnawiana była w okresie międzywojennym i po II wojnie światowej, w latach 1971-1972 pomalowana, boazeria pochodzi z 1989. Po II wojnie światowej przejęta przez kościół rzymskokatolicki jako kościół parafialny Matki Boskiej Łaskawej należący do parafii Przemienienia Pańskiego w Szpikołosach.

Architektura

Dzwonnica

Cerkiew jest orientowana, konstrukcji zrębowej, oszalowana, trójdzielna.

Prezbiterium prostokątne, zamknięte trójbocznie, szersza, kwadratowa nawa i prostokątny równej szerokości z prezbiterium babiniec. Przy prezbiterium od strony północnej czworoboczna zakrystia.

Nad nawą ośmiopołaciowa kopuła z latarnią wsparta na ośmiobocznym tamburze. Wewnątrz w nawie ośmiopolowe, pozorne sklepienie kopulaste, w prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe, w pozostałych pomieszczeniach strop. Łuk tęczowy oraz arkada między nawą i babińcem półkoliste. Zewnątrz w dolnej części, z wyjątkiem zakrystii, wydatny okap wsparty na występujących belkach zrębu.

Otoczenie

Dzwonnica z 1850, odnawiana w XX wieku. Drewniana, konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowana. Dwukondygnacyjna, górą ośmioboczna; między kondygnacjami daszek okapowy. Dach ośmiopołaciowy, kopulasty oraz daszek okapowy, pobite gontem.