Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Orzeszkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny, stan po przebudowie (2015)
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Orzeszkowo

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-bielska

Wezwanie

Wniebowstąpienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

40. dzień po Passze

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hajnówka
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hajnówka, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Orzeszkowo, cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Orzeszkowo, cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Orzeszkowo, cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego”
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego
Mapa konturowa powiatu hajnowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Orzeszkowo, cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego”
Ziemia52°40′53,3″N 23°32′05,8″E/52,681472 23,534944

Cerkiew pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiegoprawosławna cerkiew parafialna w Orzeszkowie. Należy do dekanatu Hajnówka diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Świątynię wzniesiono w 1955 (konsekrowano 23 czerwca 1955). Budowla drewniana, o konstrukcji zrębowej, szalowana. Nawa na planie prostokąta. Prezbiterium zamknięte trójbocznie. Od zachodu kruchta, nad którą góruje wieża-dzwonnica.

Ikonostas dla cerkwi autorstwa Jerzego Nowosielskiego (1967) nie został zaakceptowany przez parafian i w rezultacie trafił do cerkwi Zaśnięcia Bogurodzicy w Krakowie[1]. Nowosielski miał również zaprojektować wystrój całej cerkwi do czego w rezultacie nie doszło.

Cerkiew należała początkowo do parafii w Dubinach, a następnie do parafii hajnowskiej. 26 października 1982 stała się świątynią parafialną. W latach 1990–1992 przeprowadzono remont wnętrza, a w 1996 – zewnętrzny.

Przy świątyni znajduje się cmentarz założony w XIX wieku[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Czerni, Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Kraków 2012, ss. 308–309
  2. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 28.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]