Cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy w Babicach
 A-456 z dnia 4.03.1970[1]
| |||||||||||
| cerkiew filialna | |||||||||||
.jpg)
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Krzywcza  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |||||||||||
 49°48′59,8″N 22°28′30,7″E/49,816611 22,475194
| |||||||||||
Cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy w Babicach – drewniana filialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Babicach. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A-456 decyzją z dnia 4 marca 1970.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowana na miejscu starszej, drewnianej cerkwi w roku 1839[2] lub 1840. Odnowiona w latach 1888-1890. Należała do greckokatolickiej parafii w Skopowie. Od roku 1947 opuszczona, popadła w ruinę[3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Babicka cerkiew jest świątynią orientowaną o budowie pozornie jednoprzestrzennej. Od wschodu zamknięta trójbocznie. Dach dwuspadowy, jednokalenicowy pokryty blachą[3]. Nad częścią nawową wysoka wieżyczka. We wnętrzu płaski, obniżony po bokach i wsparty na słupach strop. Polichromia ornamentalna i architektoniczna w bardzo złym stanie. W zachodniej części wsparty na słupach chór muzyczny. Pomiędzy nawą a prezbiterium pozbawiony ikon ikonostas[3]. Przy cerkwi dobrze zachowana wolnostojąca dzwonnica o konstrukcji słupowej[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok ogólny -
Wnętrze -
Dzwonnica
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 208 ISBN 83-89188-08-2
- ↑ a b c d Babice (gm. Krzywcza), [w:] Krzysztof Zieliński (red.), Leksykon drewnianej architektury sakralnej Podkarpacia. T. 1, A-Ł, Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia "Pro Carpathia", 2011, s. 9, ISBN 978-83-61577-09-6, OCLC 838422019 [dostęp 2023-01-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 208-209 ISBN 83-89188-08-2
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
.jpg){kind=small}