Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Oleśnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy
A/1347/308 z dnia 21.12.1955
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Oleśnica

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

wrocławsko-szczecińska

Wezwanie

Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Oleśnicy
Mapa konturowa Oleśnicy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Położenie na mapie powiatu oleśnickiego
Mapa konturowa powiatu oleśnickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Ziemia51°12′42,6″N 17°22′53,0″E/51,211833 17,381389

Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicyprawosławna cerkiew parafialna w Oleśnicy. Należy do dekanatu Wrocław diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Oleśnicka cerkiew to dawny kościół Najświętszej Maryi Panny i Świętego Jerzego, zbudowany w stylu gotyckim. Obiekt mieści się przy ulicy Łużyckiej.

Świątynia powstała z połączenia dwóch kościołów. Starszy, należący do zakonu augustianów, pełniący też rolę kościoła parafialnego, powstał około 1307 przy szpitalu świętego Jerzego. Drugi został wybudowany w 1380 z fundacji Konrada I dla Benedyktynów sprowadzonych z Czech. W 1505 z polecenia biskupa Jana Turzo kościoły połączono. Budowla uległa znacznym zniszczeniom w 1945. Odbudowano ją na potrzeby parafii prawosławnej (od 1963 nabożeństwa celebrowano w wieży, a od 1978 użytkowany jest cały obiekt). Ikonostas pochodzi z Warszawy[1].

Przed 2015 dokonano częściowego remontu cerkwi (wymieniono dach, okna, osuszono ściany) oraz założono ogrzewanie promiennikowe. Planowane jest odnowienie wnętrza świątyni[2].

Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 21 grudnia 1955 pod nr A/1347/308[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]