Cerkiew św. św. Kosmy i Damiana w Banicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Banicy
A-102/M z dnia 08.11.2007
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Banica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Kosmy i Damiana Męczenników w Banicy

Wezwanie

świętych Kosmy i Damiana

Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie
Mapa konturowa gminy Uście Gorlickie, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Banica, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Banica, cerkiew”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Banica, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Banica, cerkiew”
Ziemia49°28′01,5″N 21°02′57,0″E/49,467083 21,049167

Cerkiew śś. Kosmy i Damiana w Banicy – dawna cerkiew greckokatolicka we wsi Banica.

Włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Zbudowana pod koniec XVIII w. na miejscu trzech wcześniejszych cerkwi, z których pierwsza pochodziła z końca XVI w. W 1898 podczas gruntownej przebudowy powiększona została nawa, którą połączono z babińcem. Zmieniono także kształt dachu. W XX w. była kilkukrotnie remontowana. W 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Wezwanie cerkwi nie zostało zmienione.

Cerkiew o budowie trójdzielnej. W centrum wydłużona nawa połączona z babińcem. Na południu prezbiterium, na północy wieża. Ściany obite gontem, dachy blachą. Wewnątrz pochodzący z 1787 ikonostas. Wśród znajdujących się w cerkwi ikon znajdują się pochodzące z przełomu XVI i XVII w. ikony przedstawiające apostołów oraz Deesis, a także pochodzące z 1702 przedstawienie Michała Archanioła. W nawie znajdują się dwa ołtarze boczne z XIX-wiecznym obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej oraz współczesnym Matki Boskiej Częstochowskiej. Antepedium zdobione barokowymi malowidłami.

Teren cerkwi otoczony niskim kamiennym murem z bramą – dzwonnicą. W obrębie muru znajduje się pozostałość po pochodzącej z 1696 chrzcielnicy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie Drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2003, str. 86-87, ISBN 83-89188-08-2