Cezary Leżeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cezary Leżeński
Jerzy Nałęcz, Marek
Ilustracja
Cezary Leżeński otwiera wielką galę z okazji 35-lecia Orderu Uśmiechu w Sali Kongresowej w Warszawie.
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1930
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 2006
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach – Panteon Żołnierzy Polski Walczącej

Zawód, zajęcie

pisarz, dziennikarz

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Partia

SD, KLD

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Wojska Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Order Uśmiechu
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
Grób Cezarego Leżeńskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Cezary Leżeński, ps. „Jerzy Nałęcz” i „Marek” (ur. 6 stycznia 1930 w Poznaniu, zm. 5 grudnia 2006 w Warszawie) – polski pisarz i dziennikarz, doktor nauk humanistycznych, podpułkownik Wojska Polskiego, autor ponad 30 książek, w tym dla dzieci i młodzieży, były kanclerz Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiej rodziny Leżeńskich herbu Nałęcz. W okresie okupacji był członkiem Szarych Szeregów. Jako kilkunastoletni chłopiec brał udział w powstaniu warszawskim jako łącznik plutonu szturmowego AK, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych.

W 1952 ukończył filologię polską i dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1969–1981 był redaktorem naczelnym „Kuriera Polskiego” w Warszawie, gdzie mieszkał i pracował. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

W latach 1976–1981 był przewodniczącym, a następnie w okresie 1992–2006 (do śmierci) kanclerzem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu. Order Uśmiechu po jego wystąpieniu przed zgromadzeniem plenarnym ONZ w Nowym Jorku został umiędzynarodowiony i uznany za jedyne dziecięce odznaczenie międzynarodowe.

Wchodził w skład władz Stronnictwa Demokratycznego, był członkiem Prezydium Centralnego Komitetu w latach 1990–1991, następnie działał w Kongresie Liberalno-Demokratycznym. Pełnił obowiązki prezesa Towarzystwa Kontroli Rekordów Niecodziennych oraz wiceprezydenta Fundacji Młodej Polonii.

W latach 1998–2006 był prezydentem Polskiej Federacji Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego Le Droit Humain.

Został pochowany 12 grudnia 2006 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej (kwatera D22-12-1)[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Powrót (Wydawnictwo Śląsk, 1963)
  • Kolorowy świat mistrza Teofila (opowieść o T. Ociepce,1963, Wyd. Śląsk, 1963)
  • Pozdrowienia dla zdrajcy (Wyd. Śląsk, 1968)
  • Barwy i rytmy Śląska (Wyd. Arkady, 1969)
  • Żołnierskie drogi (Wydawnictwo Lubelskie, 1971)
  • Ostatnia szarża (Wyd. Śląsk, 1972)
  • Konspiracyjna fabryka broni (Wyd. Lubelskie, 1971)
  • Partyzancka ofensywa nad Wisłą (Wyd. Lubelskie, 1973)
  • My chłopcy też wojsko (Wyd. MON, 1975)
  • Zostały tylko ślady podków (Książka i Wiedza, 1978,1984)
  • Jarek i Marek na tropie szpiega (Wyd. Lubelskie,1980, 1986)
  • Klechdy ciechanowskie (z A. Borkowskim, Wyd. Epoka, 1980)
  • Synami pułku ich nazwano (z J. Czerwińskim) (Wyd. MON, 1980)
  • Strachy z pałacowej wieży (Wydawnictwo Śląsk, 1983)
  • Jarek i Marek bronią Warszawy (Wyd. Lubelskie, 1983)
  • Dajcie im imię (Wyd. PAX, 1985)
  • Jarek i Marek wyruszają na Zachód (Wyd. Lubelskie, 1985)
  • Marek na wyspie nadziei (Wyd. Lubelskie, 1986)
  • Bez buławy (opowieść o gen. Roweckim, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1988)
  • Bartek, Tatarzy i motorynka (Wydawnictwo Pojezierze, 1988)
  • Przez trzy granice (z Ilią Marinkovićem, KAW, 1986)
  • Kwatera 139. Opowieść o marszałku Rydzu-Śmigłym (Wyd. Lubelskie, 1989)
  • O kawalerii polskiej XX wieku (z L. Kukawskim, Wyd. Ossolineum, 1991)
  • Czy Bóg był po stronie Niemców (Wyd. Epoka, 1990)
  • Kształt smoka (powieść o Kazimierzu Wielkim, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1990)
  • Troje oczu sowy (Wyd. Horyzonty, 1995)
  • Zetrzyj z włosów pył bitewny (Wyd. Audiator, 1996)
  • Za jeden uśmiech – szkice o Orderze Uśmiechu (Wyd. Horyzonty, 1996)
  • Bartek, Zuzanna, Kopernik (Wyd. Graffiti BC, 1999)
  • Miłość i zbrodnia w Soplicowie (powieść na kanwie „Pana Tadeusza”, KAW, 1999)
  • Analfabeci istnienia (Wyd. WPE, 2004)
  • Nie ciągnij za brodę świętego Mikołaja (Wyd. Graffiti BC, 2005)
  • Masoni bez maski (Wyd. Graffiti BC, 2006)
  • Życie pełne puent (z Wiesławą Piątek, Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu, 2009)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  2. Odznaczenia państwowe dla pracowników Wydawnictwa „Epoka”, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 41 z 12 października 1980, s. 2.
  3. WWW – Cezary Leżeński (pol.) [dostęp 2011-08-0r].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]