Chłodnik litewski
Chłodnik litewski – chłodnik, którego podstawę stanowi ugotowana botwina zmieszana ze zsiadłym mlekiem bądź kwaśną śmietaną (czasami zastępowanymi przez kefir, jogurt[1] albo maślankę[2]) wraz z dodatkami, takimi jak surowy ogórek, koperek, jajko na twardo, a w wersji klasycznej – szyjki rakowe. Potrawa kuchni polskiej oraz litewskiej.
Według przepisu Wincenty Zawadzkiej chłodnik przygotowywany był z zielonego kopru, ugotowanej botwiny lub szczawiu, rosołu oraz śmietany. Przed podaniem dodawano jajka na twardo, drobno krojone ogórki, ugotowane szyjki rakowe bądź kawałki ryby albo cielęciny[3]. Podobny przepis podaje Lucyna Ćwierczakiewiczowa, zalecając dodatkowo dodanie barszczu białego (zakwasu z mąki) w celu zakwaszenia[4]. W późniejszym przepisie Marii Ochorowicz-Monatowej nie występuje już rosół, a śmietana mieszana jest z kwaśnym mlekiem[5].
We współczesnych przepisach do chłodnika litewskiego nie dodaje się wywarów mięsnych, mięsa ani ryb, natomiast jako dodatek pojawiają się rzodkiewka czy szczypiorek[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Robert Makłowicz: Chłodnik litewski. Ugotuj.to. [dostęp 2012-07-05].
- ↑ a b Zuzanna Wiciejowska: Chłodniki na upalne dni. Gazeta.pl Palce Lizać, 2012-06-08. [dostęp 2012-07-05].
- ↑ Wincenta Zawadzka: Kucharka litewska. Wyd. dziesiąte. Wilno: Józef Zawadzki, 1904, s. 28–30.
- ↑ Lucyna Ćwierczakiewiczowa: 365 obiadów. Wyd. XXIII. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 98. ISBN 83-03-01156-1.
- ↑ Maria Ochorowicz-Monatowa: Uniwersalna książka kucharska. Wyd. reprint wydania księgarni Bernarda Połonieckiego, Lwów. Warszawa: Praska Agencja Wydawnicza, 1990, s. 148–149.