Chalkozyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Michał Sobkowski (dyskusja | edycje) o 23:08, 30 paź 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

{{{inne nazwy}}}

Skład chemiczny

{{{skład chemiczny}}}

Twardość w skali Mohsa

{{{twardość w skali Mohsa}}}

Przełam

{{{przełam}}}

Łupliwość

{{{łupliwość}}}

Pokrój kryształu

{{{pokrój kryształu}}}

Układ krystalograficzny

{{{układ krystalograficzny}}}

Topliwość

{{{topliwość}}}

Właściwości mechaniczne

{{{właściwości mechaniczne}}}

Gęstość minerału

{{{gęstość minerału}}}

Właściwości optyczne
Barwa

{{{barwa}}}

Rysa

{{{rysa}}}

Połysk

{{{połysk}}}

Współczynnik załamania

{{{współczynnik załamania}}}

Inne

{{{inne własności optyczne}}}

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

{{{postacie alotropowe}}}

Szczególne własności

{{{szczególne własności}}}

Klasyfikacja Strunza

{{{klasyfikacja Strunza}}}

Chalkozyn (gr. khalkos, chalkos - "miedź") – minerał z grupy siarczków.

Charakterystyka

Właściwości

Zwykle wykształca zbliźniaczenia. Na ścianach kryształów często występuje charakterystyczne prążkowanie. Występuje w postaci skupień zbitych, ziarnistych lub naskorupień czy żył. Minerał kruchy, nieprzezroczysty. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Występowanie

Powstaje w wyniku procesów hydrotermalnych, w niskich temperaturach. Występuje w żyłach i gniazdach kruszcowych, w łupkach ilastych i marglistych. Częsty w strefach cementacji miedzionośnych wystąpień siarczkowych. Występuje w towarzystwie digenitu, kowelinu, bornitu, kuprytu, chalkopirytu, stromeyerytu.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: Dolny Śląsk – Lubin, Polkowice, Sieroszowice, Rudna, w rejonie Nowego Kościoła, na Przedgórzu Kaczawskim, w Górach Złotych, Rudawach Janowickich.

Zastosowanie

  • Ważne źródło otrzymywania miedzi (zawartość wagowa do 80% Cu).
  • Minerał interesujący dla kolekcjonerów.
  • Bywa okazjonalnie wykorzystywany w jubilerstwie, do wytwarzania żałobnej biżuterii.

Bibliografia

  • Autor: Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Leksykon przyrodniczy. Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 42. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne