Charbinowice
50°16′56″N 20°36′37″E/50,282222 20,610278| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-520[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TKA |
| SIMC |
0257510[5] |
Położenie na mapie gminy Opatowiec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kazimierskiego  | |
| 50°16′56″N 20°36′37″E/50,282222 20,610278[1]
| |
Charbinowice – wieś sołecka[6] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec[7][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0257526 | Gościniec | część wsi |
| 0257532 | Korea | część wsi |
| 0257549 | Ulica | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1278 r. Książę Leszek Czarny potwierdził wówczas zakup wsi przez miecznika sandomierskiego Klemensa, za sumę 150 grzywien. Wieś została zwolniona z prawa polskiego, a Klemens otrzymał prawo do odprawiania na miejscu sądów[8].
W źródle z 1386 r. miejscowość występuje pod nazwą Charbinowicze. Do połowy XV w. wieś była własnością rodu Charbinowskich. Kolejnym właścicielem był Stanisław z Tęczyna herbu Topór. Według Liber beneficiorum Jana Długosza wieś miała 5 i pół łanów kmiecych oraz karczmę. Dziesięcinę pobierał z nich scholastyk wiślicki. Znajdował się tu również folwark oddający dziesięcinę parafii w Sierosławicach. W 1579 r. właścicielką wsi była Jadwiga Dębicka. W źródle z 1787 r. wieś występuje już pod nazwą Charbinowice[8].
Spis z 1827 r. wykazał tu 35 domów i 209 mieszkańców. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego wydanego w latach 80. XIX w. we wsi znajdował się folwark oraz 42 osady włościańskie. Funkcjonował tu młyn wodny oraz wydobywano torf. Wieś wchodziła wówczas w skład gminy Bejsce i podległa pod sąd gminny w Koszycach[9].
Do 1937 r. znajdował się tu cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej. Spoczywało na nim 122 żołnierzy austro-węgierskich i 8 rosyjskich. W 1937 r. szczątki ekshumowano i przeniesiono do Opatowca.
W 1997 r. wieś miała 79 domów i 240 mieszkańców.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15062
- ↑ Wieś Charbinowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-02], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 139 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Jednostki organizacyjne gminy Opatowiec. Urząd Gminy Opatowiec. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ a b Charbinowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 299.
- ↑ Charbinowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 542.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław M. Przybyszewski, Andrzej Bienias, Seweryn Jan Łukasik, Opatowiec: tysiąc lat dziejów, AW GENS, 2000
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie | |
| Części wsi |
|
| Kolonie wsi |
|
