Charcice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charcice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

międzychodzki

Gmina

Chrzypsko Wielkie

Liczba ludności (2022)

195[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-412[3]

Tablice rejestracyjne

PMI

SIMC

0581209

Położenie na mapie gminy Chrzypsko Wielkie
Mapa konturowa gminy Chrzypsko Wielkie, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Charcice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Charcice”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Charcice”
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego
Mapa konturowa powiatu międzychodzkiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Charcice”
Ziemia52°38′47″N 16°12′42″E/52,646389 16,211667[1]
Elewacja frontowa pałacu w Charcicach
Elewacja frontowa pałacu w Charcicach na fotografii z 1913 roku

Charcicewieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie.

Historia wsi[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobnym założycielem wsi był Paweł Czarcicki. Od 1388 wieś nazywano Czarczicze, w 1408 roku zmieniono nazwę na Karczicze, a trzynaście lat później przemianowano ją na Carczyce. Od czasów zaboru pruskiego w powszechnym użyciu pozostała nazwa Charcice.

Charcice były niegdyś zespołem folwarcznym i stanowiły własność szlachecką. Pierwszym właścicielem posiadłości był Paweł Czarcicki w latach (1388-1398). Na początku XV wieku wieś przeszła pod władanie Pietrasza Karcickiego (1403-1408), następnie Jakuba Karcickiego (1445-1447). Wiadomo również, że zanim wieś stała się własnością rodu Radomskich, należała jeszcze do Piotra Słopanowskiego, a także Jana Jabłońskiego. W 1699 Charcice przeszły w ręce Kurnatowskich-Bitna, następnie nabyte w 1780 przez Kurnatowskich-Pozazowy, którzy przekazali tę posiadłość w 1789 córce Serafina Franza Szeliger von Żychlin-Żychliński. Kolejnym właścicielem był syn ww. małżeństwa Adold Żychliński. W okresie porozbiorowym wieś przeszła w posiadanie Niemców Benediktus Antonius Grafen von Lüttichan w 1839 roku, który w tym samym roku odstąpił posiadłość za spłatę Otto von Sauder. Nowy właściciel dźwignął podupadłe gospodarstwo rolne, budując nowe budynki gospodarcze i meliorując pola.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Charcice folwark należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[4]. Folwark Charcice należał do okręgu sierakowskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Zander[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 74 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 5 dymów (domostw)[4].

Kolejna wzmianka o wsi pochodzi z 1883, kiedy to posiadłość zmieniła właściciela na Hermana von Hantelmanna z Brunszwiku. Ostatnim właścicielem według zapisów z 1910 do zamknięcia księgi wieczystej w 1917 był Otto von Hantelmann z Baborówka. Po I wojnie światowej część gruntów sprzedano indywidualnym rolnikom. W 1938 majątek ten całkowicie zlikwidowano, grunty orne podzielono, a w latach (1938-1939) zburzono budynki. Likwidacji nie uległa jedynie gorzelnia zbudowana w 1883. Funkcjonowała ona aż do 1976. W latach 70. na terenie byłych zabudowań folwarcznych wzniesiono hale Przedsiębiorstwa Drobnej Wytwórczości i Usług.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Pałac w Charcicach[edytuj | edytuj kod]

W 1840 wybudowano najcenniejszy budynek we wsi - pałac dla Otto von Sauder. Powstał on na planie zbliżonym do prostokąta, posiadał dwie kondygnacje nadziemne i jedną podziemną. Z czasem od strony zachodniej dobudowano drewniany ogród zimowy, a od strony południowo-wschodniej kaplice z charakterystyczną wieżą zegarową. Po II wojnie światowej uległ zniszczeniu ogród zimowy, pozostałe wnętrza choć pozbawione wyposażenia zachowały swój charakter. Dopiero remont w latach 60. spowodował zniszczenie oryginalnych elementów dekoracyjnych elewacji. W czasie powojennym w pałacu organizowano kolonie dla dzieci z wielkopolski. Od 1967 służył nowo powstałemu Zakładowi Lecznictwa Odwykowego, z czasem przemianowany na Zakład Leczenia Uzależnień.

W latach 80. na terenie parku przy pałacu dobudowano 3-kondygnacyjny budynek dla pacjentów, który zburzył niepowtarzalny charakter tego miejsca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15072
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 142 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowica, 1846, s. 255.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]