Charles Dilke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Dilke
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 września 1843
Londyn

Data śmierci

26 stycznia 1911

Przewodniczący Rady Samorządu Lokalnego
Okres

od 1882
do 1885

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

John George Dodson

Następca

Arthur Balfour

Charles Dilke, właśc. sir Charles Wentworth Dilke, 2. baronet (ur. 4 września 1843, zm. 26 stycznia 1911) – brytyjski polityk, członek Partii Liberalnej, minister w drugim rządzie Williama Ewarta Gladstone’a.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Był synem sir Charlesa Dilke'a, 1. baroneta. Wykształcenie odebrał w Westminster School oraz w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge. Na studiach był przewodniczącym Cambridge Union Society. Po śmierci ojca w 1871 r. został 2. baronetem.

W 1868 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Chelsea. W latach 1880-1882 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1882 r. został członkiem Tajnej Rady. W latach 1882-1885 był przewodniczącym Rady Samorządu Lokalnego. Na tym stanowisku prowadził negocjacje z konserwatywną większością w Izbie Lordów na temat przyjęcia Third Reform Act.

Sprawa Crawfordów[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była od 1884 r. historyk sztuki Emilia Frances Strong. Zarówno przed jak i w trakcie małżeństwa, Dilke miał romans z Ellen Smith, żoną Thomasa Eustace'a Smitha. W lipcu 1885 r. oskarżono go, że uwiódł również córkę swojej kochanki, Virginię, żonę deputowanego Donalda Crawforda. Ich romans miał rozpocząć się w roku ślubu Virginii w 1882 r. Pogłoski o tym romansie sprawiły, że Dilke przegrał wybory parlamentarne w 1886 r.

12 lutego 1886 r. rozpoczęła się sprawa rozwodowa Crawfordów. Sprawa zakończyła się wyrokiem zasądzającym rozwód, przy czym sędzia uznał Virginię za winną zdrady małżeńskiej z Dilke'em, ale uznał Dilke'a za niewinnego zdrady z Virginią[1]. Po tym wyroku dziennikarz William Thomas Stead rozpoczął na łamach prasy kampanię przeciwko Dilke'owi. Polityk, chcąc oczyścić swoje imię, doprowadził do wznowienia sprawy przed sądem i przegrał. Ława przysięgłych uznała go winnym cudzołóstwa. Nie został jednak oskarżony o krzywoprzysięstwo.

Dilke został jeszcze w 1892 r. deputowanym z okręgu Forest of Dean, ale nie odgrywał już znaczącej roli na scenie politycznej. Zmarł w 1911 r.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Greater Britain, t. I-II, 1866-1867
  • The British Army, 1888
  • Problems of Greater Britain, t. I-II, 1890
  • Imperial Defence, 1892
  • Army Reform, 1898
  • The British Empire, 1899

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roy Jenkins, Charles Dilke: A Victorian tragedy, Papermac, Londyn, 1996, ISBN 0-333-62020-8

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]