Chaudoir
 Herb Chaudoir | |
| Typ herbu |
baronowski |
|---|---|
| Pierwsza wzmianka |
1827 (nadanie) |
Chaudoir – polski herb baronowski[1].
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis historyczny[edytuj | edytuj kod]
Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[2]:
Na tarczy ściętej w polu górnem błękitnem – koń czarny w biegu; w dolnem zaś – dwa pasy poprzeczne, złote i błękitne naprzemian. Nad francuzką baronowską koroną dwa ukoronowane hełmy, nad pierwszym syrena z wzniesionym mieczem w prawej ręce, lewą opiera się na biodrze; nad drugim między dwiema trąbami złotemi pół konia czarnego. Labry błękitne podbite złotem. Na podstawie, po bokach tarczy, dwa konie czarne widoczne do połowy głowami ku sobie zwrócone.
Opis współczesny[edytuj | edytuj kod]
Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:
Na tarczy dwudzielnej w pas w polu górnym błękitnym, koń czarny w biegu; w dolnym dwa pasy poprzeczne, złote i błękitne naprzemian.
Nad tarczą francuska korona baronowska.
W klejnocie dwa ukoronowane hełmy, nad pierwszym syrena z wzniesionym mieczem w prawej ręce, lewą opiera się na biodrze; nad drugim między dwiema trąbami złotymi pół konia czarnego.
Labry herbowe błękitne, podbite złotem.
Geneza[edytuj | edytuj kod]
Herb został przyniesiony z Francji do Bawarii, gdzie czynny w Warszawie kupiec[3] Jean-Joseph Chaudoir otrzymał od króla bawarskiego, Maksymiliana I, tytuł barona. W Królestwie Polskim Jan-Józef został przypuszczony do szlachectwa 29 listopada 1819 roku, natomiast jego syn Stanisław – 22 lutego 1820 roku. W roku 1827 otrzymali potwierdzenie tytułu baronów[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Chaudoir[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Gajl na swojej stronie internetowej nie podaje żadnych nazwisk związanych z tym herbem, choć z informacji podanych przez Juliusza Ostrowskiego możemy wywnioskować, że skoro herb został nadany Józefowi Chłusowiczowi to musiała posługiwać się nim rodzina o tym nazwisku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane Herbu [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].
- ↑ a b Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Gł. skł.: Bolcewicz, 1906 [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Konrad Niemira, Sklep Chaudoirów. Przyczynek do badań nad warszawskim rynkiem wyrobów luksusowych w wieku XVIII, "Kwartalnik Historii Kultury Materialnej", nr 70, s. 35-36.
- ↑ Nazwiska [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 – T. 1. – 620 stron.
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 – T. 2. – 380 stron.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
