Cheick Kongo
 Cheick Kongo w 2008 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
193 cm |
| Masa ciała |
106 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
2001 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Kongo Smashin' Club |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
kick-boxing – 23 |
| Zwycięstwa |
kick-boxing – 21 |
| Przez nokauty |
kick-boxing – 12 |
| Przez poddania |
MMA – 4 |
| Przez decyzje |
kick-boxing – 9 |
| Porażki |
kick-boxing – 2 |
| Remisy |
MMA – 2 |
| Nieodbyte |
MMA – 1 |
| |
Cheick Kongo, właśc. Cheick Guillaume Ouedraogo (ur. 17 maja 1975 w Paryżu) – francuski zawodnik mieszanych sztuk walki oraz kickbokser. W latach 2006 – 2013 związany z UFC, od 2013 związany z organizacją Bellator.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzice Konga wyemigrowali do Francji z Afryki, matka z Burkina Faso, a ojciec z Demokratycznej Republiki Konga. Kongo urodził się w Paryżu i od najmłodszych lat interesował się sportami walki. Swoje pierwsze treningi rozpoczął mając 5 lat, najpierw w kendo, a po krótkim czasie i karate. Gdy podrósł, zapisał się na treningi z boksu tajskiego oraz kick-boxingu. W wieku 19 lat zaczął trenować indonezyjskie sztuki walki, tzw. Pencak Silat Setia Hati Terate. Kongo jest kuzynem reprezentanta Francji w rugby union, Fulgence Ouedraogo[1].
Przeszłość w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]
W swojej karierze kickboksera oraz zawodnika muay-thai zdobywał m.in. interkontynentalne mistrzostwo muai-thai w 2003 roku, mistrzostwo świata muai-thai w 2004 roku oraz międzynarodowe mistrzostwo organizacji King of the Rings w 2005 roku. W czasie swojej kariery pokonał m.in. polskiego kickboksera i thai-boxera Marcina Różalskiego oraz zanotował porażkę z vice-mistrzem K-1 GP Glaube Feitosą.
Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]
Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]
W 2001 roku zadebiutował w MMA, pokonując André Tete przez poddanie na gali RINGS Holland. W latach 2001–2005 walczył głównie na holenderskich galach RINGS oraz It’s Showtime, wygrywając m.in. Dave’em Dalglieshem oraz przegrywając z zawodnikiem PRIDE FC Gilbertem Yvelem.
.jpg)
UFC[edytuj | edytuj kod]
W 2006 roku związał się z amerykańską organizacją MMA – Ultimate Fighting Championship.
W swoim debiucie na gali UFC 61 pokonał przez TKO Gilberta Aldana.
8 września 2007 pokonał na punkty byłego zawodnika PRIDE oraz DREAM Mirko Filipovicia.
Następny pojedynek 1 marca 2008 przegrał z innym byłym zawodnikiem PRIDE Heathem Herringiem.
Po serii trzech zwycięstw z rzędu na przełomie 2008/09 zmierzył się z Cainem Velasquezem, lecz uległ mu na punkty.
W latach 2009-2012 wygrywał m.in. nad Paulem Buentello (UFC Live) czy Mattem Mitrione (UFC 137) oraz przegrywał z Frankiem Mirem (UFC 107) czy Markiem Huntem (UFC 144). Po przegranej z Royem Nelsonem 27 kwietnia 2013 został wolnym agentem wypełniając swój kontrakt.
Bellator MMA[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec sierpnia 2013 podpisał kontrakt z Bellator MMA[2]. Od 2013 do 2016 uzyskał bilans 6-2 (wygrane nad Peterem Grahamem czy Aleksandrem Wołkowem). 4 kwietnia 2014 przegrał walkę o pas mistrzowski wagi ciężkiej z obrońcą tytułu Witalijem Minakowem.
18 lutego 2017 roku na Bellator 172 zmierzył się z byłym partnerem treningowym Oli Thompsonem. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[3].
Później doszło do jego walki z Augusto Sakai na gali Bellator 179. Wygrał walkę przez niejednogłośną decyzję[4].
12 maja w San Jose, w Kalifornii skrzyżował rękawice z Javy Ayalą, na Bellator 199. Znokautował rywala w pierwszej rundzie[5].
13 października 2018 roku zmierzył się z Timothym Johnsonem podczas Bellator 208. Zwyciężył przez nokaut w pierwszej rundzie[6].
Na gali Bellator 216 po raz drugi zawalczył z Witalijem Minakowem, 16 lutego 2019 roku. Wygrał jednogłośną decyzją[7].
11 lipca 2019 roku ogłoszono, że zmierzy się z Ryanem Baderem o mistrzostwo świata wagi ciężkiej Bellator, 7 września na gali Bellator 226. Walkę ogłoszono jako nieodbytą, przez przypadkowe palce w oczy, które uniemożliwiły Kongo kontynuowanie walki[8].
4 maja 2020 r. nowy kontrakt z Bellator MMA[9].
10 października 2020 roku ponownie przyszło mu się zmierzyć z Timothy Johnsonem na gali Bellator 248 w stolicy Francji. Przegrał niejednogłośną decyzją[10].
20 sierpnia 2021 r. podczas gali Bellator 265 poddał duszeniem Siergieja Charitonowa w drugiej rundzie[11].
6 maja 2022 roku na gali Bellator 280 skrzyżował rękawice z Ryanem Baderem o mistrzostwo świata wagi ciężkiej Bellator. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[12].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
- 2004: mistrz RINGS Holland w wadze ciężkiej
- 2005: mistrz świata Kings Of The Ring w wadze superciężkiej (-103 kg)[13]
- 2011: World MMA Awards – Powrót Roku (w walce z Patrickiem Barrym)
- 2013: Bellator Season 9 Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
Kick-boxing[14][15][edytuj | edytuj kod]
- 2003: interkontynentalny mistrz w muay thai
- 2004: mistrz Świata w muay thai
- 2004: mistrz Świata King of the Ring w wadze superciężkiej (105 kg), formuła muay thai
- 2005: King of Colloseum – 1. miejsce w turnieju
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Team Kongo, English [online], Cheick Kongo [dostęp 2022-05-07] (ang.).
- ↑ Cheick Kongo podpisał kontrakt z Bellatorem [online], extreme.banzaj.pl [dostęp 2017-11-15].
- ↑ Wyniki Bellator 172: Freire znokautował Thomsona w drugiej rundzie, Oli Thompson zdominowany na pełnym dystansie [online], MMANews, 19 lutego 2017 [dostęp 2022-05-07].
- ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Bellator 179: MacDonald vs. Daley – pełne wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 maja 2017 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Bellator 199 – wyniki. Błyskawiczny nokaut Badera! [WIDEO] [online], MMA PL, 13 maja 2018 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Bellator 208: Jemieljanienko nokautuje, pewne wygrane Hendersona i Kongo [online], sportowefakty.wp.pl, 14 października 2018 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Bellator 216 – wyniki. Zwycięstwo pięknej debiutantki i festiwal decyzji [WIDEO] [online], MMA PL, 17 lutego 2019 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Bellator 226: Walka Bader vs. Kongo zakończyła się przez nieumyślny faul – myMMA.pl [online], 8 września 2019 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Cheick Kongo signs new, multi-fight Bellator deal [online], MMA Junkie, 5 maja 2020 [dostęp 2022-05-07] (ang.).
- ↑ Bellator Europe 10 results: Timothy Johnson edges Cheick Kongo in Paris, wants title shot [online], MMA Junkie, 10 października 2020 [dostęp 2022-05-07] (ang.).
- ↑ Bellator 265 – wyniki. Cheick Kongo poddał Kharitonova w ostatniej sekundzie rundy! [WIDEO] [online], MMA PL, 21 sierpnia 2021 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Bellator 280: Ryan Bader pewnie broni pasa wagi ciężkiej! Cheick Kongo zdominowany | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 6 maja 2022 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Kid Peligro: KINGS OF THE RING ? MISSION IMPOSSIBLE – Results from Croatia!. adcombat.com, 11.06.2005. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-26)]. (ang.).
- ↑ Profil na UFC.com. ufc.com. (ang.).
- ↑ Denis Martins: Cheick Kongo Interview. onthemat.com, 12.07.2007. (ang.).