Chen Hongshou
 Autoportret. Narodowe Muzeum Pałacowe w Tajpej | |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Chen Hongshou (ur. 1598, zm. 1652), znany też jako Zhangzhou (章侯) i Laolian (老莲)[1] – chiński malarz późnego okresu Ming.
Pochodził z prowincji Zhejiang, z rodziny uczonych i urzędników. Od dzieciństwa przejawiał talenty malarskie, w związku z czym został oddany przez rodziców na naukę u mistrza Lan Yinga. Studiował także nauki konfucjańskie u Liu Zongzhou[1]. Wezwany przez cesarza Chongzhena na dwór w Pekinie, pracował jako malarz nadworny, kopiując portrety dawnych władców. Po podbiciu Chin przez Mandżurów w 1644 roku osiadł w świątyni buddyjskiej Yunmen w Shaoxing, przybierając imię zakonne Huichi (悔迟)[1].
Malował zwierzęta, pejzaże i postaci ludzkie. Wzorując się na dziełach dawnych mistrzów stopniowo wypracował własny, lekko ekstrawagancki styl. Według jego prac wykonywano drzeworyty z ilustracjami do powieści oraz kart do gry. Zajmował się również kaligrafią[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dorothy Perkins: Encyclopedia of China. London: Routledge, 2013, s. 65. ISBN 1-57958-110-2.