Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorowodorek hydroksyloaminy
|
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| konst.
|
chlorek hydroksyamonu, chlorek hydroksyazanium
|
| addyt.
|
chlorek(1−) trihydrydohydroksydoazotu(1+)
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| chlorowodorek hydroksyloaminy, chlorek hydroksyloamoniowy
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
[NH
3OH]Cl
|
| Inne wzory
|
NH
3OHCl, [H
3NOH]+
Cl−
|
| Masa molowa
|
69,49 g/mol
|
| Wygląd
|
bezbarwne[1] lub białe, bezwonne kryształy[2]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
5470-11-1
|
| PubChem
|
443297
|
| InChI
|
InChI=1S/ClH.H3NO/c;1-2/h1H;2H,1H2
|
| InChIKey
|
WTDHULULXKLSOZ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-02-15]
|
|
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H290, H351, H312, H302, H373, H319, H315, H317, H400
|
| Zwroty P
|
P273, P280, P305+P351+P338, P501[5]
|
|
|
| Europejskie oznakowanie substancji
|
| oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
|
|
Wybuchowy
(E)
|
Szkodliwy
(Xn)
|
Groźny dla
środowiska
(N)
|
|
|
|
| Zwroty R
|
R2, R21/22, R36/38, R40, R43, R48/22, R50
|
| Zwroty S
|
S2, S36/37, S61
|
|
|
| NFPA 704
|
Na podstawie
podanego źródła[6]
|
|
|
|
|
| Numer RTECS
|
NC3675000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 141 mg/kg (szczur, doustnie)[2]
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Chlorowodorek hydroksyloaminy, [NH
3OH]Cl – nieorganiczny związek chemiczny, sól hydroksyloaminy i kwasu solnego. Otrzymywany przez zobojętnienie hydroksyloaminy kwasem solnym.
Stosowany jako substrat do otrzymywania hydroksyloaminy (przez reakcję z zasadą i oddestylowanie wydzielającej się wolnej hydroksyloaminy pod zmniejszonym ciśnieniem), jako odczynnik do syntez chemicznych oraz w mieszaninie z odpowiednim wskaźnikiem pH, np. oranżem metylowym w roztworze etanolowym, w reakcji charakterystycznej do wykrywania związków karbonylowych – pod ich wpływem wydziela się chlorowodór, który zakwasza środowisko i zmienia barwę wskaźnika.
- ↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-66, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
- ↑ a b c d Hydroxylammonium chloride, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 5080 [dostęp 2009-10-02] (niem. • ang.).
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b Chlorowodorek hydroksyloaminy, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
- ↑ Hydroksyloamina, chlorowodorek (nr 379921) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-02-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Chlorowodorek hydroksyloaminy (nr 379921) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2016-02-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
