Chloryt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chloryt
Ilustracja
Chloryt
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

((Fe,Mg,Al)6[(OH)2(Si,Al)4O10])

Twardość w skali Mohsa

2–3

Przełam

blaszkowy

Łupliwość

doskonała

Pokrój kryształu

tabliczkowy, słupkowy

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,6–3,3 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielona w odcieniach czasami brązowa, fioletowa, biała

Rysa

zielona do brązowej

Połysk

szklisty

Chlorytminerał, będący mieszaniną glinokrzemianów, magnezu i żelaza, o barwie ciemnozielonej, połysku perłowym, tworzącym łuseczkowate skupienia. Minerał ten należy do krzemianów warstwowych i bywa zaliczany do minerałów ilastych.

Nazwa pochodzi od gr. chloros = jasnozielony (A.G. Werner, 1789 r.).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym o sześciobocznym zarysie. Tworzy zbliźniaczenia i pseudomorfozy. Występuje w skupieniach łuskowych, włóknistych, ziarnistych, zbitych, nerkowatych. Tworzy też naloty. Jest giętki, lecz nie sprężysty. Buduje szereg izomorficzny z minerałami o podobnym składzie.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Minerał utworów hydrotermalnych i pegmatytowych, także skał osadowych i gleb. Spotykany w skałach metamorficznych i żyłach kruszcowych. Współwystępuje z takimi minerałami jak: granat, rutyl, tytanit, diopsyd, wezuwian, kwarc, skalenie.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: znaleziony został w okolicach Częstochowy, Łęczycy.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Niektóre chloryty (szamozyt, turyngit) wykorzystywane są jako rudy żelaza.

Z chlorytu wykonana została kamienna bransoleta, której dwa fragmenty zostały znalezione w 2008 w Denisowej Jaskini na Syberii. Badania tego artefaktu i jego kontekstu archeologicznego pozwoliły w 2015 oszacować jego wiek na 40 000 lat. Tym samym ta ozdoba była w momencie opublikowania datowania najstarszą znaną bransoletą kamienną świata, a jej wiek wskazywał na to, że została wykonana przez denisowian. Zabytek jest przechowywany w muzeum historii i kultury ludów Syberii w Nowosybirsku[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Pastuszka: Bransoleta z jaskini Denisowa. Archeowieści. [dostęp 2015-05-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Schumann: Minerały świata. Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2003.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]