Choroba Caffeya

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
RTG czaszki dziecka z chorobą Caffeya[1]

Choroba Caffeya (hiperostoza korowa noworodków, ang. Caffey disease, infantile cortical hyperostosis) – rzadka, uwarunkowana genetycznie, samoograniczająca się zapalna choroba tkanki kostnej i łącznej. Może występować sporadycznie i rodzinnie. Charakteryzuje się niezwykłym przebiegiem jak na chorobę genetyczną; objawy pojawiają się zazwyczaj do 5. miesiąca życia, po czym zwykle ustępują bez leczenia w wieku około 2 lat. Objawia się bolesnością zajętych kości, czasem uciepleniem otaczających tkanek i zaczerwienieniem skóry. Leczenie choroby jest wyłącznie objawowe i dotyczy podawania leków przeciwbólowych.

Najczęściej zajęte kości to: żuchwa (75-80%), kość piszczelowa, kość łokciowa, obojczyk, łopatka, żebra, kość ramienna, kość udowa, kość strzałkowa, czaszka, kość biodrowa i kości śródstopia[2].

Chorobę opisał jako pierwszy John Caffey (1895-1978)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Al Kaissi A, Petje G, De Brauwer V, Grill F, Klaushofer K. Professional awareness is needed to distinguish between child physical abuse from other disorders that can mimic signs of abuse (Skull base sclerosis in infant manifesting features of infantile cortical hyperostosis): a case report and review of the literature. „Cases journal”. 1 (2), s. 133, 2009. DOI: 10.1186/1757-1626-2-133. PMID: 19203363. 
  2. Mostafa El-Feky, Paresh K. Desai, Caffey disease | Radiology Reference Article | Radiopaedia.org [online], Radiopaedia [dostęp 2019-10-04] (ang.).
  3. Caffey J, Silverman W. Infantile cortical hyperostosis, preliminary report on new syndrome. Am J Roentgen 54, 1-16 (1945)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]