Choroba Kienböcka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Choroba Kienböcka (ang. Kienbock's disease) – choroba opisana w roku 1910 przez Roberta Kienböcka[1] polegająca na stwierdzanej radiologicznie jałowej martwicy kości księżycowatej[2]. Jej etiologia i patogeneza nie zostały dokładnie określone[3]. Najczęściej stwierdzane objawy kliniczne mają postać bólów, a niekiedy ograniczenia ruchomości w nadgarstku[3]. Chorobę Kienböcka leczy się poprzez łagodzenie bólu i poprawianie ruchomości nadgarstka[2].

Klasyfikacja ICD10[edytuj | edytuj kod]

kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: M92.2 Osteochondroza młodzieńcza ręki
ICD-10: M93.1 Choroba Kienböcka dorosłych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kienböck's disease w bazie Who Named It (ang.)
  2. a b Danielle Cross, Kristofer S. Matullo, Kienböck disease, „The Orthopedic Clinics of North America”, 45 (1), 2014, s. 141–152, DOI10.1016/j.ocl.2013.09.004, ISSN 1558-1373, PMID24267215 [dostęp 2018-03-26].
  3. a b Wouter F. van Leeuwen i inni, What Is the Radiographic Prevalence of Incidental Kienböck Disease?, „Clinical Orthopaedics and Related Research”, 474 (3), 2016, s. 808–813, DOI10.1007/s11999-015-4541-1, ISSN 0009-921X, PMID26324836, PMCIDPMC4746165 [dostęp 2018-03-26].