Choroba Rittera
| Pemphigus neonatorum | |
 Złuszczanie naskórka u dziecka chorego na chorobę Rittera. | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
L00 |
|---|---|
Choroba Rittera – uogólniona ropna choroba skóry o ciężkim przebiegu, występująca głównie u noworodków i dzieci[1], wywoływana przez gronkowce złociste. Egzotoksyna produkowana przez gronkowce, eksfoliatyna, powoduje powstawanie rozległych pęcherzy, złuszczanie naskórka i odsłanianie skóry właściwej na dużych przestrzeniach.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Chorobę Rittera występującą u starszych dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek nazywa się gronkowcowym zespołem poparzonej skóry (ang. staphylococcal scalded-skin syndrome, SSSS)[2].
Inne nazwy używane na określenie choroby Rittera:
- zespół Rittera
- zespół Rittera-Lyella
- gronkowcowe złuszczające zapalenie skóry
- łac.: dermatitis bullosa et exfoliativa neonatorum, dermatitis Ritter
- zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków (łac. pemphigus neonatorum)
Objawy i przebieg[edytuj | edytuj kod]
Choroba objawia się wysiewem płaskich, bardzo wiotkich pęcherzy, ulegających łatwo pękaniu z pozostawieniem rozległych przestrzeni pozbawionych naskórka. Występuje dodatni objaw Nikolskiego[2], uogólniony stan zapalny skóry z zaczerwienieniem i oddzielaniem się dużych płatów naskórka. Błony śluzowe zazwyczaj pozostają wolne od zmian[1]. Występuje nieżyt nosa lub spojówek i drażliwość[2]. Zmiany zajmują zwykle całą powierzchnię skóry. Obraz kliniczny przypomina oparzenia II stopnia. Okres trwania jest kilkudniowy, przebieg może być ciężki.
Różnicowanie[edytuj | edytuj kod]
- złuszczające zapalenie skóry Leinera (łac. erythrodermia desquamativa Leiner)
- zespół Lyella
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Przeciwwskazane jest podawanie kortykosteroidów. Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie penicyliny półsyntetyczne i cefalosporyny). Ważne jest wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, tak jak w przypadku oparzeń.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 989.
- ↑ a b c Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 139.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski: Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. PZWL, 2005. ISBN 83-200-3367-5.
- Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. I. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 138. ISBN 978-83-60608-97-5.
- Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. II. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 989. ISBN 978-83-60608-97-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jessica H Kim, Paul Benson: Staphylococcal Scalded Skin Syndrome. eMedicine.com. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).
- Staphylococcal scalded skin syndrome. DermNet NZ. [dostęp 2010-06-10]. (ang.).
