Choroba resztkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Choroba resztkowa, MRD (od ang. minimal residual disease) – obecność małej liczby przetrwałych w organizmie (w trakcie leczenia lub w remisji) komórek nowotworowych, w ilościach niewykrywanych standardowo stosowanymi metodami diagnostycznymi (morfologia krwi, badanie szpiku)[1]. Ilość komórek nowotworowych w tej chorobie nie jest wystarczająca do wywołania objawów klinicznych[1], ale jest główną przyczyną nawrotu choroby nowotworowej.

O występowaniu choroby resztkowej świadczy odsetek komórek nowotworowych większy niż 10–3[2]. Wykrywa się ją za pomocą czułych metod diagnostycznych, na przykład cytometrii przepływowej i badań genetycznych (w tym analizy PCR transkryptów genów fuzyjnych)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Magdalena Kowalska: abc Białaczka. 2010-04-17. [dostęp 2010-07-26].
  2. Alicja Chybicka: Zalecenia w zakresie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w pierwszej wznowie ostrej białaczki limfoblastycznej u dzieci. s. 638. [dostęp 2010-07-26].
  3. Jolanta Woźniak, Agnieszka Krzywdzińska, Anna Ejduk, Grażyna Pałynyczko: Wykrywanie choroby resztkowej w ostrej białaczce limfoblastycznej dorosłych metodą cytometrii przepływowej. Borgis - Postępy Nauk Medycznych, 2007-08-07. s. 315-321. [dostęp 2010-07-26].